Prawo własności przemysłowej (400)
Na spędzanie wolnego czasu jest wiele metod. Jedni czytają książki, inni oglądają filmy, a jeszcze inni rozwiązują krzyżówki. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych wydawców zbiorów krzyżówek w Polsce jest z pewnością Agencja Wydawnicza Technopol, wypuszczająca na rynek krzyżówki „Panoramiczne”.
Biorąc pod uwagę wielkość sprzedaży internetowej oraz powszechność reklamy internetowej, kwestia podlinkowywania treści powinna być wysoko w rankingu priorytetów przedsiębiorców. Tą tematyką zajął się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 13 lutego 2014 r.
Powodowie w postępowaniu głównym, dziennikarze, napisali artykuły prasowe, które zostały opublikowane z jednej strony w dzienniku Göteborgs-Posten, a z drugiej strony na stronie internetowej tej gazety. Druga strona sporu, Retriever Sverige prowadzi stronę internetową udostępniającą jej klientom, stosownie do ich potrzeb, listę linków, na które można kliknąć, umożliwiających dostęp do artykułów opublikowanych przez inne strony internetowe. Dla stron bezsporne jest, że artykuły te były ogólnie dostępne na stronie internetowej dziennika Göteborgs-Posten. Zdaniem powodów w postępowaniu głównym gdy klient kliknie na jeden z tych linków, nie odnosi wrażenia, by przemieszczał się na inną stronę internetową w celu uzyskania dostępu do interesującego go utworu. Natomiast zdaniem Retriever Sverige dla klienta jest oczywiste, że gdy klika na jeden z tych linków, zostaje odesłany do innej strony internetowej.
Powodowie w postępowaniu głównym pozwali Retriever Sverige przed Stockholms tingsrätt (sąd rejonowy w Sztokholmie), żądając zasądzenia odszkodowania z tego powodu, że spółka ta wykorzystywała bez ich zezwolenia niektóre ich artykuły, udostępniając je swoim klientom. Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2010 r. Stockholms oddalił ich żądanie. W związku z tym powodowie w postępowaniu głównym wnieśli apelację od tego wyroku do Svea hovrätt (sądu apelacyjnego w Svei). Przed sądem tym powodowie w postępowaniu głównym podnieśli między innymi, że Retriever Sverige naruszyła ich wyłączne prawo do podawania swych utworów do publicznej wiadomości, w tym sensie, że dzięki usłudze oferowanej przez jej stronę internetową jej abonenci mieli mieć dostęp do ich utworów.
Zazwyczaj polscy konsumenci chętnie wspierają rodzime marki. W styczniu 2013 r. jedna z polskich firm poważnie podpadła jednak swoim klientom. Mowa o spółce LPP, będącej największą polską siecią odzieżową i właścicielem takich marek odzieżowych, jak Reserved, House, Sinsay i Mohito.
W celu obniżenia kosztów opłacanych w Polsce podatków, spółka LPP przeniosła prawa do używania swoich znaków towarowych na spółkę zależną Gothals z siedzibą na Cyprze. Następnie, licencja z prawem sublicencji została udzielona spółce Jaradi Limited z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabski. Obie spółki należą do LPP. Ta spółka ma zaś licencjonować prawa do znaków LPP. Rzeczoznawcy wyceniają wartość transakcji na około 510 milionów złotych.
LPP twierdzi, że celem takich działań była „ochrona znaków towarowych i zachowanie optymalnej struktury podatkowej". Spółka wydała oświadczenie, w którym stwierdziła, iż "przeniesienie znaków na Gothals oraz z Gothals na rzecz Jaradi wynika z przyjętej polityki LPP mającej na celu przekazanie zarządzania prawami do znaków towarowych podmiotowi w grupie kapitałowej LPP, którego zasadniczym przedmiotem działalności jest zarządzanie prawami do znaków towarów". Działania takie, zdaniem spółki, mają też pomóc w zachowaniu „optymalnej struktury podatkowej”.
Na Ukrainie ostatnio dzieją się wydarzenia, które niepokoją opinię publiczną i niezbyt wiadomo, jak się skończą. Pomimo tak trudnych warunków, niektórzy przedsiębiorcy nie tracą jednak głowy, również do biznesu.
Pod koniec stycznia 2013 r. przedsiębiorczy Ukrainiec postanowił zgłosić w ukraińskim urzędzie patentowym znak towarowy „koktajl Mołotowa” dla… bomb zapalających. Koktajl Mołotowa, tak zwana butelka zapalająca, składa się ze szklanej butelki napełnionej w 2/3 łatwopalną cieczą (benzyną lub ropą), zazwyczaj zaczopowanej zwitkiem tkaniny w charakterze lontu. Koktajl Mołotowa może być dość niebezpieczny, gdyż butelka nie jest szczelnie zamknięta i istnieje prawdopodobieństwo, że przy przechyleniu butelki wypłynie więcej paliwa, niż jest w stanie wchłonąć materiał i paliwo to może zwilżyć zewnętrzne ścianki butelki, co przy próbie zapalenia lontu zakończy się wypadkiem. Ten dość prymitywny ładunek zapalający zyskał swoją nazwę posowieckim ministrze spraw zagranicznych, Wiaczesławie Mołotowie, w okresie przed II wojną światową.
Początek roku był dla Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej bardzo pracowity. Wydał on między innymi interesujący wyrok z 23 stycznia 2014 r. z zakresu ochrony znaków towarowych.
23 sierpnia 2006 r. Lidl Stiftung & Co. KG dokonała w OHIM zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego „WESTERN GOLD”, dla towarów takich, jak „alkohole wysokoprocentowe, zwłaszcza whisky”. 14 marca 2007 r. Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG (zwana dalej „spółką WesergoldGetränkeindustrie”), w której prawa wstąpiła następnie Weser GoldGetränke GmbH & Co. KG, wniosła sprzeciw wobec rejestracji znaku towarowego, opartego na wspólnotowym znaku towarowym „WeserGold”, zarejestrowanym głównie dla napojów bezalkoholowych.
Wraz z początkiem roku wiele osób podejmuje noworoczne postanowienia. Znaczna ich część dotyczy sportu i prowadzenia zdrowego stylu życia. Niektórzy postanawiają biegać, inni pływać, a jeszcze inni – ćwiczyć jogę.
Te pochodzące z Indii ćwiczenia chciała niedawno objąć monopolem firma z siedziba na Filipinach. Spółka Institute for Inner Studies chciała zarejestrować na terenie Indii na swoją rzecz niektóre pozycje jogi, asany, które rzekomo miały być wynalezione przez założyciela tej szkoły jogi, oraz znak towarowy “Pranic Healing”. Sąd w New Delhi uznał jednak, że jest to niemożliwe.
Rzekomo wszyscy są równi wobec prawa, niezależnie od tego, czy chodzi o wielką, znaną markę czy zwykłego przedsiębiorcę. Chociaż cyniczni komentatorzy nie zgodzą się z tym stwierdzeniem, to jednak często ma ono odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dzięki Intellectual Property Appellate Board (IPAB), podmiotowi zajmującemu się rozsądzaniem sporów w Indiach.
Przekonali się o tym indyjscy dziewiarze, walczący w sporze z austriackim gigantem na rynku biżuterii, firmą Swarovski. W obliczu twardego oporu ze strony małej firmy dziewiarskiej Crystal Knitters z siedzibą w Tirupur w Indiach, Swarovski został zmuszony do porzucenia swoich roszczeń wniesionych na podstawie praw do znaku towarowego “Crystal Glamour”, zarejestrowanego dla odzieży obuwia i nakryć głowy. Podczas gdy firma dziewiarska używała swojej nazwy od wielu lat, Swarovski zarejestrował w Indiach swój podobnie brzmiący znak towarowy dopiero w roku 2005. Spółka próbowała używać znaku również na terenie Indii, jednak tej próbie sprzeciwiła się firma Crystal Knitters.
Nawet po tym, kiedy Disney zwolnił cały personel Lucas Arts, oryginalnego twórcy filmów i gier z serii „Gwiezdne Wojny”, wielu graczy uważało, że najnowsza planowana gra „Star Wars 1313” przetrwa zawirowania związane ze sprzedażą praw do „Gwiezdnych Wojen” i wszystkich związanych z nimi znaków towarowych Disneyowi. Podczas dokonywania transferu rozwój gry był już całkiem zaawansowany i wydawało się, że ukończenie jej będzie bardziej sensowne niż utracenie włożonych już w produkcję gry kosztów . Jednak szanse na powstanie gry stopniały, kiedy tuż przed Bożym Narodzeniem Disneyowi nie udało się przedłużyć prawa ochronnego na znak towarowy „Star Wars 1313”.
Drużyny sportowe bardzo często sprzedają zawodników. Ale żeby pozbywać się znaków towarowych? Taka sytuacja wydaje się być precedensowa.
31 stycznia 2014 r. w szczecińskim sądzie odbędzie się licytacja komornicza znaków towarowych drużyny piłkarskiej Pogoń Szczecin. Ta niespotykana wcześniej sytuacja jest wynikiem przekształceń klubu, którym ulegał on w latach 1999-2000. Miasto Szczecin zapraszało wówczas wszelkiej maści biznesmenów do sponsorowania klubu. Jeden z nich udzielił wtedy klubowi pożyczki na kwotę 100 tysięcy zł., w zamian za co miał objąć akcje klubu. Finalnie jednak akcji nie otrzymał, a pożyczka nie została zwrócona. Sprawa spłaty zaległego długu ciągnęła się latami. Dług z odsetkami wynosi aktualnie około 360 tysięcy zł. Finalnie komornik zajmujący się sprawą zabezpieczył środki na egzekucje należności, zajmując prawa do znaków towarowych klubu. Cena wywoławcza ustalona jest kwotę 50 tysięcy zł.
Przedsiębiorcy często zabezpieczają swoje interesy, rejestrując znaki towarowe. Czasem jednak nie wystarczają im fantazyjne, wymyślone nazwy, ale usiłują sięgać po konkretne słowa z codziennego języka. W styczniu 2014 r. dwie amerykańskie firmy wykłócały się przed sądem o słowo „sobota”. Chodzi o firmy Kate Spade oraz Saturdays Suf NYC. Obie oferują odzież, choć ta pierwsza – wysokiej jakości odzież damską, a druga – modę męską.
Marka Kate Spade użyła słowa „Saturday” (ang. sobota) w nazwie jednej ze swoich linii odzieżowych. Nie spodobało się to właścicielom sklepu Saturdays Surf NYC, którzy uznali, że konsumenci mogą przez to uznać, iż ich marka jest w jakiś sposób licencjonowana przez bardziej znaną sieć Kate Spade.
Więcej...
Mania gier opanowuje nie tylko przy użyciu komputerów czy konsol, ale też portali społecznościowych. Jedną z najpopularniejszych gier dostępnych na Facebooku jest Candy Crush Saga. Gra, jak sama nazwa wskazuje, rozgrywa się w cukierkowym świecie, a gracz zdobywa w niej punkty za prawidłowe wykonanie kolejnych zadań.
W styczniu 2014 r. twórca gry, spółka King, złożyła w amerykańskim urzędzie patentowym wniosek o rejestrację na jej rzecz znaku towarowego „Candy” dla oprogramowania komputerowego i gier. Gra zdobyła w krótkim czasie ogromną popularność, jej twórcy najwyraźniej chcą więc uniemożliwić konkurencji wykorzystywanie elementu zawartego w jej nazwie do tworzenia podobnych gier.
Z jednej strony wydaje się, że znak ten jest zbyt opisowy, żeby został zarejestrowany i nie posiada wystarczającego charakteru odróżniającego. „Candy” to bowiem w języku angielskim nic innego, jak „cukierek”. Z drugiej strony, istnieją jednak rejestrację znaków towarowych, które wydają się nie być ani trochę fantazyjne, jak chociażby znak najsłynniejszego chyba producenta komputerów, Apple. Co więcej, znak przestaje być opisowy dla towarów, dla których miałby być używany. Nie miałby on bowiem charakteru odróżniającego, gdyby jego właściciel planował oznaczać nim słodycze, ale w przypadku gier komputerowych sprawa wygląda już inaczej. Być może więc kontrowersyjna rejestracja znaku wcale nie jest tak daleka od rzeczywistości, jak się niektórym wydaje.
Super Bowl to finałowy mecz o mistrzostwo w futbolu amerykańskim zawodowej ligi National Football League (NFL). Jest to jednocześnie jedno z najbardziej oglądalnych na świecie programów nadawanych na żywo, z którego reklamy przynoszą ogromne zyski. A zazwyczaj tam, gdzie w grę wchodzą duże pieniądze, pojawiają się też równie duże problemy.
Głównym problemem jest to, że reklamodawcy nie mogą używać terminu „Super Bowl” w wyświetlanych w trakcie widowiska reklamach, ponieważ stanowi on znak towarowy zarejestrowany na rzecz NFL. Tak samo będzie działo się podczas najbliższych mistrzostw, które odbędą się 2 lutego 2014 r. Znaku „Super Bowl” nie mogą więc używać ani reklamodawcy, ani miasto, w którym mecz będzie rozgrywany, a które chciałoby urządzić tego dnia jeszcze kilka imprez towarzyszących.
Jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Rosji, składana lalka matrioszka, stanie się częścią logotypu rosyjskiej Federalnej Agencji ds. Wspólnoty Niepodległych Państw, Rodaków Mieszkających za Granicą i Międzynarodowej Współpracy Humanitarnej (Rossotrudniczestwo). Głównym zadaniem Rossotrudniczestwa jest stwarzanie przyjaznej atmosfery dla realizacji politycznych i gospodarczych interesów Rosji za granicą, w szczególności poprzez koordynację działań diaspory rosyjskiej, rosyjskich organizacji pozarządowych, prowadzenie programów pomocowych dla państw Wspólnoty Niepodległych Państw i kontrolę realizacji umów.
Matrioszka to jedna z najczęściej przywożonych przez turystów pamiątek z Rosji. Została wymyślona pod koniec XIX w.
W grudniu 2013 r. trybunał Sprawiedliwości UE wydał interesujący wyrok z zakresu używania znaków towarowych.
25 października 2007 r. Baskaya di Baskaya Alim e C. Sas dokonała zgłoszenia wspólnotowego słowno-graficznego znaku towarowego „BASKAYA”, dla produktów spożywczych, takich jak mięso, napoje, kawa, herbata.
30 czerwca 2008 r. został wniesiony sprzeciw wobec temu zgłoszeniu, podnoszący prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. W sprzeciwie powołano się na wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy „PASSAIA”. W odpowiedzi na wezwanie do przedstawienia dowodów używania wcześniejszego znaku towarowego wnosząca odwołanie spółka uściśliła 31 marca 2009 r., że podtrzymuje sprzeciw jedynie w odniesieniu do tej części międzynarodowej rejestracji, która dotyczy Niemiec, oraz przedstawiła kilka dokumentów udowadniających używania znaku w Szwajcarii. W tym względzie powołała się ona na art. 5 konwencji z 1982 r. zawartej między Niemcami a Szwajcarią, który stanowi, że niekorzystne następstwa, które zgodnie z prawem krajowym umawiających się stron wynikają z faktu, że znak towarowy lub handlowy nie został wprowadzony do użycia w określonym terminie, nie nastąpią, jeżeli był on używany na terytorium drugiej strony.