Wydawać by się mogło, że o tym, co znajdzie się na etykiecie oferowanego konsumentom produktu, decyduje wyłącznie jego wytwórca. Gdyby tak było, większość etykiety zajmowałby pewnie dobrze widoczny znak towarowy producenta lub marka produktu. Tak jednak nie jest, a treść etykiety regulowana jest przepisami prawnymi, które jakiś czas temu obłożono obostrzeniami, a które staną się egzekwowalne w 2014 r.

13 grudnia 2011 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, Celem rozporządzenia jest umożliwienie konsumentom podejmowania bardziej świadomych wyborów dotyczących żywności i diety. Zgodnie z rozporządzeniem, producenci żywności, decydujący o treści etykiet ich produktów, zobowiązani zostaną do zamieszczania na etykietach obszerniejszych i bardziej precyzyjnych informacji dotyczących ich składu i pochodzenia. Kolejną zmianą jest wprowadzenie szczegółowych zasad dla zwiększenia czytelności etykiet. Sposobem na to ma być między innymi określenie wielkości czcionek czy wprowadzenie zasad wyróżniania poszczególnych informacji. Na etykietach obowiązkowo będą musiały być zawarte informacje o między innymi wartości energetycznej, ilości tłuszczu, kwasów tłuszczów nasyconych, węglowodanów, cukrów, białka i soli czy określenie miejsca pochodzenia. Rozporządzenie zawiera też obowiązek podawania w przypadku produktów, które mogą sprawiać wrażenie, że stanowią jeden kawałek mięsa lub ryby, dodatkowych informacji – „z połączenia kawałków mięsa” lub „z połączenia kawałków ryby” oraz podawania w przypadku zamrożonego mięsa, wyrobów mięsnych i nieprzetworzonych produktów rybołówstwa daty zamrożenia lub daty pierwszego zamrożenia.

Takie oraz inne obowiązkowe informacje na temat żywności muszą być zgodnie z rozporządzeniem nieusuwalne, nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone ani przerwane innymi nadrukami i ilustracjami.
Przepisy rozporządzenia stosuje się od 13 grudnia 2014 r.

Wydawać by się mogło, że znak towarowy służy do oznaczania dowolnych towarów, celem m.in. odróżniana towarów jednego producenta od drugiego, a przedsiębiorcy mogą używać go w każdej sytuacji, jaka tylko przyjdzie im do głowy. Jak się jednak ostatnio okazało, prawo do używania znaków towarowych nie zawsze pozostaje nieograniczone.

Już niedługo w Australii producenci papierosów nie będą mogli umieszczać na opakowaniach wytwarzanych przez siebie towarów własnych znaków towarowych. Sąd Najwyższy Australii utrzymał bowiem w mocy zakaz umieszczania tych oznaczeń na opakowaniach papierosów, od którego odwołali się ich producenci. Twierdzili oni, że zakazanie im używania w ten sposób znaków towarowych godzić będzie w wartość handlową tych znaków. Nie przekonali jednak tym argumentem sądu, który pozostał jednak przy swojej decyzji. Tym samym, od grudnia 2012 r. koncerny tytoniowe zostaną pozbawione prawa umieszczania na opakowaniach papierosów sprzedawanych w Australii swoich dotychczas używanych kolorów i znaków towarowych. Zamiast nich, na opakowaniach znajdą się odstręczające zdjęcia przedstawiające konsekwencje palenia tytoniu, które mają uświadomić palaczom, jak szkodliwe jest palenie, a w konsekwencji zmniejszenie ilości palących osób. Opakowania wyrobów tytoniowych wszystkich marek będą w jednolitym kolorze oliwkowym. Jest to póki co najostrzejszy tego typu przepis na świecie.

Według największych koncernów tytoniowych, takich jak British American Tobacco, Philip Morris International, Imperial Tobacco i Japan Tobacco, australijskie przepisy doprowadzą do dewaluacji ich znaków towarowych oraz godzą w prawo własności przemysłowej. Obawiają się z tego powodu zmniejszenia wartości ich przedsiębiorstw o znaczące sumy. Twierdzą też, że takie przepisy ułatwią wyłącznie podrabianie papierosów. Argumentacja ta nie wydała się jednak australijskiemu sądowi wystarczająco przekonywująca. Pozostaje teraz czekać, aby przekonać się, czy postulowana przez australijski rząd zmiana rzeczywiście przyniesie efekty.

1 sierpnia 2012 r. rozpoczęły działanie Internetowe Portale Orzeczeń prowadzone przez 11 Sądów Apelacyjnych. Jest to kolejny krok w kierunku cyfryzacji działań państwowych. Pod adresem http://orzeczenia.ms.gov.pl poszczególne sądy umieszczać będą swoje orzeczenia, również z zakresu prawa własności przemysłowej, obejmujące takie instytucje prawne, jak prawo ochronne na znak towarowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego. Będą tam również z pewnością orzeczenia w zakresie nieuczciwej konkurencji.

Minister Sprawiedliwości, Jarosław Gowin, twierdzi, że dzięki temu poprawi się w oczach obywateli wizerunek polskiego sądownictwa. Co więcej, większa dostępność orzecznictwa on-line zwiększy też według niego świadomość prawną obywateli, a także wiedzę o ich prawach oraz obowiązkach.

Powszechny dostęp on-line do orzeczeń sądów realizuje też konstytucyjne prawa dostępu do informacji publicznej oraz prawa do sądu. System wpłynie byc może również na poprawę jakości sądownictwa, ponieważ zwiększy świadomośc sędziów o ogólnodostępności i możliwości weryfikacji efektów ich działań.

Na portalach internetowych sądów nie będą dostępne jedynie wyroki dotyczące rozwodów oraz spraw o ubezwłasnowolnienie. Sprawy te uznano za zbyt prywatne, aby udostępniać je publicznie. Wszystkie dostępne on-line orzeczenia będą też w pełni zanonimizowane, co oznacza, że dane osobowe dotyczące stron sprawy zostaną usunięte. Dotyczy to równiez innych informacji umożliwiających zidentyfikowanie stron sprawy, takich jak na przykłąd nazwy przedsiebiorstw czy spółek.

Komisja Europejska poinformowała o planach dotyczących usprawnienia zarządzania tantiemami. Nowa dyrektywa miałaby ułatwiać sprzedaż praw autorskich i kontrolę organizacji zbiorowego zarządzania tymi prawami.

Aktualny stan prawny budzi wątpliwości nawet wśród profesjonalistów, którzy pozytywnie oceniają przewidywane zmiany. W podobnym tonie wypowiada się komisarz ds. rynku wewnętrznego, który 11 lipca przedstawił propozycję dyrektywy. Zwraca on uwagę zwłaszcza na korzyści dla konsumentów i kultury.

Potencjał rynku praw autorskich UE wręcz wymaga precyzyjnych i przejrzystych regulacji. Zyski stowarzyszeń zarządzających prawami autorskimi sięgają 4,6 mld euro, co stanowi 60% całości dochodów z praw autorskich. 86% tej kwoty generuje rynek muzyczny, który wciąż rośnie wraz z rozwojem możliwości generowanych przez Internet.

Obecnie tylko jeden serwis - iTunes na 300 serwisów muzycznych na terenie Unii Europejskiej oferuje usługi aż w 27 krajach. Pozostałe firmy rzadko działają w więcej niż jednym kraju czy regionie, głównie ze względu na trudności proceduralne. Marnowany jest ogromny potencjał, ponieważ mimo wciąż stosunkowo niewielkich dochodów branży fonograficznej ze sprzedaży muzyki w Internecie (w porównaniu do USA), rynek online odnotowuje stały i znacznie przewyższający światową średnią wzrost. W 2010 i 2011 roku wyniósł on odpowiednio 22 i 23 %.

Drugim problemem jest brak kontroli nad organizacjami zbiorowego zarządzania. Mniej niż połowa tantiem trafia do twórców w ciągu roku od ich zebrania, a 10% nie otrzymują oni w ciągu 3 lat, jak wynika z badań Komisji Europejskiej.

Zaufania do stowarzyszeń nie pogłębiają też skandale takie jak w 2008 r., kiedy we Włoszech stracono 35 mln euro dochodów z tantiem, inwestując je w produkty oferowane przez Lehman Brothers.

Nowe przepisy nie satysfakcjonują jednak twórców w pełni. O ile sytuacja tantiem z utworów internetowych ulegnie poprawie, to na rynku offline zapewne nic się nie zmieni.

O poprawki dyrektywy w Parlamencie Europejskim będzie walczyć organizacja Younison. Aby nowe prawo weszło w życie, musi zostać zaakceptowane przez Radę UE i Parlament Europejski.