Wyświetlenie artykułów z etykietą: Znak towarowy

Międzynarodowy dom mody Gucci od ponad pół wieku wysyła na wybieg swoje ubrania ozdobione pasem złożonym z mniejszych pasków w kolorze niebiesko-czerwono-niebieskim i zielono-czerwono-zielonym. Podobne wzory z podobnymi pasami są jednak obecnie sprzedawane przez Forever 21, młodzieżową markę odzieżową, która niedawno pojawiła się również w Polsce. Dlatego też Gucci oskarża markę o naruszenie znaku towarowego. Podobno  naśladownictwo jest formą pochlebstwa, jednak najwyraźniej nie wtedy, gdy w grę wchodzą miliony dolarów.

Forever 21 twierdzi, że projektanci marki użyli w swoim produkcie losowo wybranych niebiesko-czerwono-niebieskich pasków. Oba projekty kurtki będącej przedmiotem sporu rzeczywiście są jednak bardzo podobne. Wykonana z błyszczącego materiału w srebrnym kolorze kurtka w obu wersjach posiada przy rękawach, kołnierzu i na dolnym ściągaczu ten sam motyw pasów w identycznym ułożeniu i kolorystyce. Trudno więc uwierzyć, iż jest to rzeczywiście dzieło przypadku.

Nie jest to pierwszy bój domu mody Gucci o znak towarowy. Gucci bił się miedzy innymi z innym producentem odzieży z wyższej półki, amerykańską firmą Guess, o literę „G”, rzekomo kojarzoną i rozpoznawaną przez klientów z logo Gucci. Była ona również wykorzystywana do sygnowania kolekcji obuwia przez Guess. W 2012 r. zakończyła się nowojorska sprawa, w której wyroku sąd uznał roszczenia powoda, zobowiązując Guess do zapłaty odszkodowania. Natomiast sąd mediolański orzekł rok później na korzyść marki Guess, nakazując jednocześnie unieważnienie kilku włoskich znaków towarowych zastrzeżonych przez Gucci, w tym charakterystyczny symbol podwójnego „G”. 

Wytwórnia filmowa MGM zgłosiła sprzeciw wobec wniosku amerykańskiej spółki Big Blondes LLC o rejestrację znaku towarowego związanego z postacią graną przez zawodnika MMA Hulka Hogana w super-popularnym filmie o młodym i pełnym ambicji bokserze – „Rocky”. Studio, któremu przysługuje prawo do franczyzy filmowej tej serii, sprzeciwiło się rejestracji znaku towarowego „Thunderlips” na rzecz Big Blondes LLC. Wniesiony sprzeciw zawiera wypowiedź, że MGM „posiada informacje i wiarę” w to, że to właśnie Hulk Hogan kontroluje i kieruje działalnością spółki Big Blondes.

MGM sprzeciwia się rejestracji ze względu na swoje prawa do filmowej franczyzy, twierdząc, że gdyby ktoś inny niż studio filmowe otrzymał prawa do takiego znaku towarowego, mogłoby to wprowadzać konsumentów w błąd. Hogan grał w filmie „Rocky III” postać o takim właśnie pseudonimie, co przyczyniło się do wzrostu popularności Hogana i jego sławy w branży zapaśniczej.

MGM wietrzy również złą wiarę po stronie spółki Big Blondes. Studio filmowe wskazuje, że w chwili złożenia wniosku wnioskodawca wiedział, że oświadczenie złożone w Urzędzie Patentowym i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych wskazujące, że to właśnie ta spółka miała prawo do wykorzystania oznaczenia „Thunderlips” i że  nie narusza to żadnych cudzych praw - było fałszywe, ponieważ zgłaszający wiedział o wcześniejszych prawach MGM do marki „Thunderlips” dla identycznych i podobnych towarów.

Wniosek o znak towarowy został złożony już w marcu 2017 r., ale początkowo został oddalony przez sam urząd, ponieważ firma nie wykazała używania znaku towarowego w związku z określonymi usługami wymienionymi jako "Rozrywka, a mianowicie usługi świadczone przez zawodowego zapaśnika, zapasy, aktorstwo”.

Luksusowa marka Dior wygrała niedawno spór o znak towarowy z Urzędem Patentowym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. 30 marca 2012 r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął sprzeciw Parfums Christian Dior wobec decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy "A ADORATION" na rzecz Interton Sp. z o.o., zarejestrowany głównie dla kosmetyków. Wnoszący sprzeciw stwierdził, iż produkty wymienione w wykazie znaku spornego należą do kosmetyków objętych ochroną znaku towarowego "J'ADORE", w związku z czym należy je uznać za towary identyczne. Ponadto, jego zdaniem, porównywane oznaczenia zbudowane są z tego samego trzonu słownego "ADOR" (ADORE/ADORA-), co ma istotny wpływ na tożsamość ich postrzegania przez odbiorców. W ocenie wnoszącego sprzeciw dodatkowe elementy takie jak: litera "J", apostrof w znaku wnoszącego sprzeciw oraz końcówka -"TION" w znaku spornym nie eliminują podobieństwa pomiędzy ww. oznaczeniami w zakresie członów "ADORE-ADORA".

UP dokonał analizy porównywanych znaków i uznało, iż znaki towarowe "A ADORATION" i "J'ADORE" nie są do siebie podobne w stopniu rodzącym ryzyko konfuzji, pomimo, iż posiadają pewne elementy wspólne. Dior odwołał się od tej decyzji, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 31 marca 2015 r. uwzględnił skargę i uchylił zaskarżoną decyzję Urzędu Patentowego RP. Wyrok został jednak zaskarżony skargą kasacyjną, którą jednak NSA oddalił.

NSA wskazał, że istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do ustalenia metodologii badania kolizji spornego znaku towarowego ze znakami przeciwstawionymi, a w szczególności ustalenia, czy renoma wcześniejszego znaku towarowego powinna być badana w pierwszej kolejności przed przejściem przez organ do oceny identyczności lub podobieństwa spornego znaku towarowego do renomowanego znaku towarowego z wcześniejszym pierwszeństwem. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji słusznie stwierdził - powołując się na orzecznictwo NSA - że prawidłowa wykładnia wymaga, w zakresie badania identyczności lub podobieństwa znaków towarowych, już na wstępie ustalenia, czy znak wcześniejszy ma status znaku renomowanego, gdyż w przypadku stwierdzenia takiej okoliczności, ocena podobieństwa powinna zostać dokonana przy pomocy innych, względniejszych kryteriów. Okoliczność taka stanowi zatem przesłankę zastosowania szerszej ochrony, właściwej dla znaków o ustalonej renomie.

William Adams jest znanym frontmenem grupy muzycznej The Black Eyed Peas, gdzie występuje jako will.i.am. Firma Adamsa - i.am.symbolic, LLC - posiada już w USA znaki towarowe WILL.I.AM w odniesieniu do niektórych towarów i usług, a także znak graficzny I AM dla odzieży w klasie 25. Teraz ekspert amerykańskiego urzędu odmówił rejestracji słownego znaku towarowego I AM na podstawie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd z istniejącymi zarejestrowanymi znakami towarowymi. Decyzję potwierdziła również izba odwoławcza urzędu. Muzyk odwołał się jednak w tej sprawie do sądu, który właśnie wydał wyrok, niestety dla piosenkarza także na jego niekorzyść.

Sąd stwierdził, że powód nie wykazał, że William Adams jest na tyle powszechnie znany i kojarzony z oznaczeniem „i.am” (w przeciwieństwie do znaku „will.i.am”), w związku z czym istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia konsumentów w błąd co do tak oznaczonych towarów czy usług.

To, że muzycy i piosenkarze rejestrują swoje nazwiska czy pseudonimy jako znaki towarowe nie jest niczym dziwnym. Jest to działanie popularne wśród artystów, które ma im zagwarantować wyłączność na – przykładowo – sprzedaż koszulek, innych ubrań czy gadżetów opatrzonych ich nazwiskiem. Oferowanie na rynku wszelkich związanych z gwiazdami gadżetów przez nie sygnowanych stanowi bowiem znaczną część ich przychodów, oprócz pieniędzy zarobionych na sprzedaży płyt czy biletów na koncerty. Will.i.am poszedł w tym jednak zbyt daleko, chcąc zarejestrować słowny znak towarowy o minimalnym charakterze odróżniającym.

Należąca do obecnego prezydenta USA firma Trump Organization złożyła wniosek o cztery nowe znaki towarowe w azjatyckim centrum hazardu, Makao. Nowe zgłoszenia znaków towarowych dla kasyn podkreślają etyczny relatywizm działań Trumpa, jakim jest utrzymywanie rodzinnego imperium gospodarczego, podczas pełnienia urzędu prezydenta państwa. Nowe zgłoszenia związane z marką Trump zostały dokonane w czerwcu 2017 r. przez firmę z Delaware, DTTM Operations LLC. Obejmują one usługi w zakresie gier hazardowych i kasyn oraz usługi związane z nieruchomościami, budownictwem i restauracjami oraz hotelarstwem.

Nowe wnioski są identyczne z czterema znakami towarowymi zgłoszonymi w 2006 r. Zostały one co prawda zarejestrowane, ale ich ważność upłynęła w tym roku. Z rejestrów nie było jasne, dlaczego, choć prawo znaków towarowych w Makao zezwala na wygaszenie znaków ze względu na ich nieużywanie. W Makau nie ma obecnie żadnych działających firm z holdingu Trumpa.

Znaki towarowe często zgłaszane w różnych państwach przez firmy należące do Donalda Trumpa stały się źródłem obawy amerykańskich prawników i urzędników, którzy obawiają się, że mogą dać obcym rządom możliwość prób oddziaływania na Biały Dom. Chiny zatwierdziły dziesiątki znaków towarowych Trumpa od czasu, gdy prezydent objął urząd. Trump i jego prawnicy odrzucają tę argumentację i twierdzą, że znaki towarowe są kluczową obroną przeciwko squattersom, którzy chcą wykorzystać jego nazwisko.

Makao to największy na świecie rynek gier hazardowych, który osiągnął w ubiegłym roku o około pięć razy więcej dochodów niż Las Vegas. To jedyne miejsce w Chinach, gdzie kasyna są legalne.

Znaki towarowe już niedługo przestaną być przydatne w procesie optymalizacji podatkowej. Spowoduje to nowelizacja ustaw o podatkach dochodowych, obecnie opracowywana przez Ministerstwo Finansów. Optymalizacja przy pomocy znaków towarowych znana jest z osławionej sprawy polskiego producenta odzieży LPP, sprzedającego takie marki, jak Reserved, House czy Cropp. W celu obniżenia kosztów opłacanych w Polsce podatków spółka LPP przeniosła prawa do używania swoich znaków towarowych na spółkę zależną Gothals z siedzibą na Cyprze. Następnie, licencja z prawem sublicencji została udzielona spółce Jaradi Limited z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Ta spółka miała zaś licencjonować prawa do znaków spółce-matce, LPP, do której należały obie spółki. Działania LPP okazały się jednak na tyle negatywne PR-owo, że doprowadziły do bojkotu konsumenckiego. Finalnie, znaki wróciły do LPP.

Takie działania były do tej pory podejmowane przez spółki, ponieważ zgodnie z ustawą o CIT firma posiadająca wytworzony przez siebie znak towarowy nie może go amortyzować. Stąd pojawiały się transfery znaków towarowych, często do spółek mających siedziby w rajach podatkowych. Dzięki temu można było dokonywać amortyzacji znaku od jego wartości rynkowej.

Działania te zostaną jednak ukrócone od 1 stycznia przyszłego roku. Z nowych przepisów wynika bowiem, że koszt przedsiębiorcy może być równy maksymalnie przychodowi uzyskanemu ze zbycia znaku towarowego. Sztuczne windowanie cen znaków towarowych przestanie mieć więc cel. Restrykcje mają też dotyczyć umów licencyjnych dotyczących oznaczeń towarów i usług wykorzystywanych w handlu. Opłaty i należności będące wynikiem umów obejmujących licencję na znak towarowy będą objęte limitem kosztów w wysokości 5% wartości zysku operacyjnego zwiększonego o amortyzację, powyżej 1,2 miliona zł rocznie.

Kuchnie różnych państw czasem są do siebie bardzo zbliżone, a czasem charakteryzują się zupełnie odmiennymi smakami. To, co smakuje Chińczykowi, nie zawsze będzie przysmakiem dla Francuza. Domowe pyszności z Indii mogą zaś wydać się dziwne Kanadyjczykowi. Są jednak takie potrawy, które przekraczają granice i stają się hitem wśród konsumentów różnych narodowości. Jednym z takich przysmaków są polskie pierogi. Ta potrawa, która może być podawana zarówno na słodko, na przykład z owocami czy twarożkiem, jak i w bardziej nawet popularnej wersji wytrawnej, znana jest często zagranicą jako „pierogis”.

Teraz właśnie o nazwę „pierogis” pokłóciły się dwa położone w Stanach Zjednoczonych Ameryki miasta. Izba Handlu Whiting-Robertsdale, miasteczka w Indianie grozi, że złoży pozew przeciwko Edwardsville Hometown Committee, ze względu na naruszenie praw do znaku towarowego „Pierogi Fest”. Zdaniem stowarzyszenia, nazwa święta pierogów prowadzonego jako „Edwardsville Pierogi Festival” może wprowadzić konsumentów w błąd co do tego, że ma jakieś powiązania z „Pierogi Fest” organizowanego przez Izbę Handlu Whiting-Robertsdale.

Jeżeli sądowy spór rzeczywiście miałby dojść do skutku, wcale nie wiadomo, czy roszczeniom organizatora Pierogi Fest stałoby się zadość. Znak ma bowiem silny charakter opisowy, „Pierogi Fest” to bowiem nic innego, jak po prostu „festiwal pierogów”. Ze względu na znaczny procentaż słowiańskich ekspatów w USA, nazwa „pierogi” czy „pierogis” jest też powszechnie kojarzona z nazwą konkretnego dania. Znak posiada w związku z tym niewielki charakter fantazyjny.

Jeśli myślisz o stworzeniu autonomicznego głośnika wyposażonego w sterowanego głosem asystenta, który pozwala na złożenie dowolnego zamówienia na całym świecie, upewnij się, że nie ma na nim niebieskich kół.

To dlatego, że Amazon próbuje uzyskać znak towarowy za pośrednictwem Biura Patentów i Znaków Towarowych w Stanach Zjednoczonych (US Patent and Trademark Office - USPTO) na każde ułożenie błękitnych pierścieni, które pojawiają się, gdy inteligentne głośniki Amazona wysłuchują korzystającej z nich osoby. Firma Amazon złożyła wniosek o rejestrację znaku towarowego 26 lipca 2016 r. A według strony internetowej USPTO jest on obecnie weryfikowany przez eksperta urzędu. Co ciekawe, inne kolory pierścienia, który umieszczany jest na górze głośnika Echo - w tym czerwony, dla trybu wyciszenia, pomarańczowy dla trybu ustawiania konfiguracji, żółty dla wiadomości i zielony dla połączeń - nie zostały uwzględnione w zgłoszeniu znaku towarowego.

Choć nie jest jeszcze pewne, czy firma Amazon otrzyma znak towarowy, który stara się zdobyć na ułożenie niebieskich lampek na czarnym cylindrze głośnika, jest to jeden z setek znaków towarowych, które firma Amazon już posiada lub złożyła o nie wnioski. Gigant rynkowy tego rozmiaru może sobie bowiem finansowo pozwolić na rejestrację znaków, których w przyszłości może nawet nie chcieć używać.

Jedno z najbardziej znanych miejsc w Australii, Bondi Beach, znalazło się w centrum międzynarodowego konfliktu dotyczącego znaków towarowych pomiędzy firmą kosmetyczną z Sydney a gigantem mody Abercrombie & Fitch. Ta ostatnia, firma ze Stanów Zjednoczonych, która nie ma nawet w Australii swoich sklepów, jest w USA właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego  „Bondi Beach” w zakresie różnego rodzaju produktów, w tym kosmetyków do pielęgnacji ciała, sprayów i perfum.

Kiedy firma Sydney Bondi Wash złożyła wniosek o rejestrację znaku towarowego w postaci swojej nazwy w Stanach Zjednoczonych, okazało się to niemożliwe ze względu na podobieństwo do istniejącego prawa Abercrombie & Fitch. Sprawa ta wzbudziła w australijskich przedsiębiorcach obawy co do zagranicznych firm uzyskujących w swoich państwach wyłączne prawa do powszechnie znanych australijskich nazw miejsc.

Sydney Bondi Wash poprosiła finalnie Abercrombie & Fitch o rezygnację z praw do znaku towarowego w Stanach Zjednoczonych, a także skontaktowała się z biurem Federalnego Ministerstwa Handlu, mając nadzieję, że minister może wnieść znaczący głos w tej kwestii.

Innymi sławnymi nazwami miejsc znajdujących się w Australii, które zostały zarejestrowane jako znaki towarowe w Stanach Zjednoczonych, są Uluru, znak zarejestrowany dla firmy produkującej dywany oraz Kakadu, która jest zarejestrowana w zakresie kosmetyków, do produkcji których używane są australijskie owoce. Bondi Wash z powodzeniem zarejestrowała swoją nazwę w Australii, podobnie jak inne spółki z oznaczeniem „Bondi” w nazwie, w tym Bondi Icebergs i Bondi Surf Club Australia.

Live Clothing z siedzibą w Perth w Australii musiał się wdać w walkę o znak towarowy w stylu Dawida i Goliata z amerykańskim gigantem handlu online w Amazonii co do użycia nazwy „Glamazon”. Firma Live Clothing jest w Australii właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego „Glamazon” w odniesieniu do odzieży, obuwia i nakryć głowy od 1999 r., ale ostatnio zgłosiła rozszerzenie znaku towarowego do szerszego zakresu usług.

Ten wniosek został jednak skonfrontowany ze sprzeciwem ze strony Amazon Technologies, która jest właścicielem znaku towarowego „Glamazon fashionweek”. „Glamazon” jest również nazwą wewnętrznej grupy społecznej Amazon dla jego pracowników LGBTIQ, promującą różnorodność i tolerancję w miejscu pracy.

Firma Live Clothing otworzyła w 1994 r. swój pierwszą sklep w Perth, a obecnie ma 13 sklepów w całej Australii. Amazon jest natomiast gigantem sprzedażowym, który posiada swoje sklepy internetowe i magazyny w wielu krajach na różnych kontynentach. Firma jest też międzynarodowo kojarzona z wprowadzeniem i spopularyzowaniem na międzynarodowym rynku czytników e-booków pod nazwą Kindle. Wynik postępowania nie jest jednak jeszcze przesądzony. Nie byłby to pierwszy raz, kiedy mała firma wygrywa spór o znak towarowy z gigantem z danej branży. Choć takie sytuacje są rzadkie, to jednak się zdarzają.