16 lipca 2015 r. Trybunał sprawiedliwości wydał interesujący wyrok z zakresu znaków towarowych.

Działająca wcześniej pod firmą „Mevi Internationaal Expeditiebedrijf BV”, TOP Logistics jest przedsiębiorstwem działającym w branży składowania i przeładunku towarów. Dysponuje ona pozwoleniem na prowadzenie składu celnego i składu podatkowego. Van Caem jest przedsiębiorstwem działającym w branży międzynarodowego handlu markowymi towarami.  Bacardi wytwarza i sprzedaje napoje alkoholowe. Jest ona właścicielem różnych znaków towarowych odnoszących się do tych towarów.

W roku 2006 na zlecenie Van Caem kilka partii transportowanych do Holandii z państwa trzeciego towarów oznaczonych znakiem Bacardi zostało umieszczonych w składzie Mevi w porcie w Rotterdamie. Towary te zostały objęte zawieszającą procedurą celną tranzytu zewnętrznego lub procedurą składu celnego. Niektóre ze wspomnianych towarów zostały następnie dopuszczone do swobodnego obrotu i objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Ponieważ Bacardi nie zgodziła się na wprowadzenie spornych towarów do EOG i ponadto powzięła wiadomość, że kody towarów zostały usunięte z butelek stanowiących część wspomnianych partii towarów, uzyskała ona zajęcie tych towarów i wniosła do Rechtbank Rotterdam (sądu w Rotterdamie) o orzeczenie kilku innych środków. W tym celu powołała się na naruszenie przysługujących jej praw do znaków towarowych z Beneluksu.

W wyroku z  2008 r. Rechtbank Rotterdam stwierdził, że wprowadzenie spornych towarów do EOG narusza przysługujące Bacardi prawa do znaków towarowych Beneluksu. TOP Logistics wniosła apelację od wyroku. W ramach tego postępowania apelacyjnego Van Caem została dopuszczona do udziału w sprawie w charakterze interwenienta.

Sąd rozpatrujący apelację powziął wątpliwości w odniesieniu do kwestii, czy w odniesieniu do towarów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy może mieć miejsce „używanie” „w obrocie handlowym” oraz czy powstaje ryzyko naruszenia jednej z funkcji znaku towarowego w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.

Trybunał przypomniał, że istotne jest, aby właściciel znaku towarowego zarejestrowanego w jednym państwie członkowskim lub w większej ich liczbie mógł kontrolować pierwsze wprowadzenie do obrotu w EOG towarów oznaczonych tym znakiem towarowym. Aby urzeczywistnić powyższy cel, przepisy przyznają właścicielowi znaku towarowego wyłączne prawo pozwalające mu między innymi na zakazanie wszystkim osobom trzecim dokonywania przywozu towarów oznaczonych jego znakiem towarowym, ich oferowania, wprowadzania do obrotu lub ich magazynowania w tych celach bez jego zgody.

W niniejszym wypadku rozpatrywane w postępowaniu głównym towary zostały wyprodukowane w państwie trzecim. Zostały one wprowadzone na obszar celny Unii Europejskiej bez zgody właściciela znaku towarowego i objęte zawieszającą procedurą celną. Następnie zostały dopuszczone do swobodnego obrotu, co zakończyło wspomnianą procedurę celną i skutkowało zapłatą opłat przywozowych, i to bez zgody wspomnianego właściciela. Trybunał wskazał, że właściciel znaku towarowego nie musi wcale czekać na dopuszczenie do konsumpcji towarów oznaczonych jego znakiem towarowym, aby wykonać swoje prawo wyłączne. Może on bowiem także sprzeciwić się niektórym działaniom, których dopuszczono się bez jego zgody przed tym dopuszczeniem do konsumpcji. Do działań tych w szczególności przywóz danych towarów i ich przechowywanie w celu wprowadzenia do obrotu.

Trybunał uznał finalnie, że właściciel znaku towarowego zarejestrowanego w jednym państwie członkowskim lub w większej ich liczbie może sprzeciwić się temu, aby osoba trzecia objęła procedurą zawieszenia poboru akcyzy towary oznaczone tym znakiem towarowym po wprowadzeniu ich, bez zgody tego właściciela, do EOG oraz po dopuszczeniu ich do swobodnego obrotu.