„Dwa kurczaki”, będące zarejestrowanymi znakami towarowymi, trafiły przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Chodzi o znaki towarowe, które wykazywały podobieństwo mogące wprowadzić potencjalnych konsumentów w błąd.
W wyroku z dnia 14 maja 2013 r. Trybunał rozważał sprawę dwóch znaków graficznych wykazujących częściową zbieżność w zakresie wskazanych klas towarowych i usługowych. Oba znaki graficzne przedstawiały rysunkowego kurczaka umieszczonego w centralnym punkcie kompozycji znaku, zwróconego w kierunku odbiorcy tą samą stroną. Zwierzęta trzymały po swej prawej stronie kolbę kukurydzy, natomiast jeden z nich posiadał na głowie kapelusz, drugi imitującą kapelusz czerwoną wypustkę. Ponadto oba znaki utrzymane były w tonacji czerwonej. Jeden ze znaków (kurczak I), został zgłoszony do rejestracji jako wspólnotowy znak towarowy, drugi ze znaków (kurczak II) był już zarejestrowany jako krajowy znak towarowy w Hiszpanii na rzecz spółki Sanco.
Po opublikowaniu zgłoszenia rejestracji znaku – kurczaka I, w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych, spółka posiadająca prawa do znaku towarowego – kurczak II, wniosła sprzeciw wobec rejestracji konkurencyjnego znaku towarowego.
Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, jak również podzielające jego stanowisko Izby Odwoławcze OHIM, uwzględniły częściowo sprzeciw spółki Sanco, w pozostałej części go odrzucając. Nieuwzględniona część dotyczyła usług z klasy towarowej 35 – a mianowicie „usługi reklamowe, przedstawicielstwa handlowe, usługi franczyzy, eksport i import” oraz „usługi transportu, składowania i dystrybucji kurczaków”, które zdaniem Izy Odwoławczej nie wykazywały podobieństwa do towarów oznaczonych wcześniejszym znakiem towarowym, a mianowicie do „mięsa, drobiu i dziczyzny, ekstraktów mięsnych” oraz „żywych zwierząt”. Z braku podobieństwa między towarami i usługami oznaczonymi kolidującymi ze sobą oznaczeniami, Izba Odwoławcza wywiodła brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i wcześniejszego graficznego krajowego znaku towarowego, nie uznając przeprowadzenia porównania spornych oznaczeń za konieczne.
Trybunał na samym początku przytoczył utrwalone orzecznictwo w temacie podobieństwa znaków, a dokładniej kryteriów, które powinny być brane pod uwagę podczas dokonywania analizy spornych znaków. „Należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki charakteryzujące wzajemny stosunek tych towarów lub usług. Czynniki te obejmują w szczególności charakter tych towarów lub usług, ich przeznaczenie, sposób używania, podobnie jak to, czy towary lub usługi te konkurują ze sobą, czy też się uzupełniają. Pod uwagę mogą być brane także inne czynniki, na przykład kanały dystrybucji danych towarów.” Samo natomiast prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców, należy określać analizując krąg odbiorców, użytkowników mogących skorzystać zarówno z towarów lub usług oznaczonych wcześniejszym znakiem towarowym, jak i z towarów i usług, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy.
Sąd w części potwierdził stanowisku Izb Odwoławczych OHIM, dotyczące uznania, że nie zachodzi prawdopodobieństwo między mięsem i drobiem a usługami reklamowymi. Wskazał jednak, że „komplementarności towarów i usług w kontekście prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd nie ocenia się na podstawie istnienia w odczuciu właściwego kręgu odbiorców związku między rozpatrywanymi towarami i usługami z uwagi na ich charakter, sposób używania czy ich kanały dystrybucji, lecz na podstawie istnienia ścisłego związku między tymi towarami i usługami, to jest nieodzowności lub istotności jednych do użycia drugich, mogącego skłaniać konsumentów do uznania, że za produkcję tych towarów lub za świadczenie tych usług odpowiedzialne jest to samo przedsiębiorstwo.” W związku z powyższym Trybunał uznał, iż Izb Odwoławcza zaniechała dokładnego badania w tej materii i popełniła błąd w ocenie komplementarnego stosunku między towarami oznaczonymi wcześniejszym znakiem towarowym a usługami reklamowymi, przedstawicielstwa handlowego, franczyzy oraz eksportu i importu, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy.
Trybunał, analizując kolejną przesłankę stwierdził, iż między usługami transportu, składowania i dystrybucji kurczaków, oznaczonymi zgłoszonym znakiem towarowym a kurczakami, objętymi rejestracją wcześniejszego znaku towarowego, istnieje ścisły związek, gdyż kurczaki (żywe i jako mięso) są niezbędne do usług transportu kurczaków. Konsument czy profesjonalista może uznać, że to samo przedsiębiorstwo ponosi odpowiedzialność za dostarczanie tych towarów i za świadczenie usług związanych z ich transportem. Sąd uznał, iż należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji również w zakresie dotyczącym ustalenia, że towary oznaczone wcześniejszym znakiem towarowym nie wykazują żadnego podobieństwa do usług transportu, składowania i dystrybucji kurczaków, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy, w związku z błędem metodologicznego popełnionym przy dokonywaniu oceny podobieństwa rozpatrywanych towarów i usług, wynikającego z nieodpowiedniego uwzględnienia komplementarności tych towarów i usług.
