Jak wiadomo, znaki towarowe służą odróżnianiu przez klientów towarów i usług różnych producentów. Znaki takie są również przedmiotem różnego rodzaju umów, w tym umów sprzedaży. Problem z takimi umowami powstaje jednak, kiedy jeden z przedsiębiorców będących stroną niedoprecyzowanej umowy ogłasza upadłość. Sytuacja taka stanowi przedmiot jednego z orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie
Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 30 października 2001 r. ustalił, iż w październiku 1997 spółka Vinax Slavyantsi (z siedzibą w Bułgarii) jako wierzyciel złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości spółki V. Poland. W listopadzie 1997 – spółka V. Poland zawarła ze spółką V.EAD umowy, mocą których przeniosła na tę spółkę wszelkie prawa wynikające z zarejestrowania w Polsce siedmiu znaków towarowych, jak również prawa wynikające ze zgłoszenia do rejestracji w Polsce m. in. znaku towarowego "PLISKA" wykorzystywanego na oznaczenie popularnego bułgarskiego alkoholu. Postanowieniem z marca 1998 r. ogłoszono upadłość spółki V. Poland.
W październiku 1998 r. Syndyk Masy Upadłości spółki V. Poland wytoczył przeciwko spółce V. EAD powództwo o ustalenie, że wskazane wyżej umowy są bezskuteczne w stosunku do masy upadłościowej. W dniu wyrokowania przez Sąd Okręgowy w sprawie niniejszej postępowanie nie było jeszcze zakończone.
W styczniu 1999 r. Syndyk i spółka Dimyat Polska, zawarli umowę, na mocy której syndyk sprzedał przedsiębiorstwo V. Poland rzeczonej spółce, wraz z prawami do objętych sporem znaków towarowych. W grudniu 1997 r. spółka V.EAD złożyła w Urzędzie Patentowym wnioski o zmianę uprawnionego z rejestracji poszczególnych znaków towarowych, jednak postępowanie w tych sprawach zostało przez Urząd zawieszone do czasu rozstrzygnięcia sprawy wytoczonej przez syndyka przeciwko V.EAD. Powództwo dotyczyło ustalenia, że umowy zawarte w listopadzie 1997 r., między spółką V. Poland a. V.EAD są bezskuteczne w stosunku do masy upadłościowej.
W maju 1999 r. spółka Dimyat Polska skierowała przeciwko spółce V.EAD powództwo, w którym domagała się, ustalenia, że zawarte w listopadzie 1997 r. pomiędzy V. Poland spółką z o.o. z siedzibą w Warszawie a spółką V. EAD z siedzibą w Sofii umowy przeniesienia praw do zarejestrowanych, szczegółowo wymienionych w pozwie, jedenastu znaków towarowych oraz przeniesienia praw do zgłoszonych do rejestracji szczegółowo wymienionych trzech znaków towarowych - są bezskuteczne w stosunku do masy upadłości Spółki V.Poland Sp. z o.o. oraz ustalenia, że właścicielem wymienionych znaków towarowych na podstawie umowy ze stycznia 1999 r. jest Spółka Dimyat Polska Sp. z o.o.
Sąd Okręgowy, po ustaleniu stanu faktycznego, stwierdził, iż prawo wytoczenia powództwa o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości przysługuje wyłącznie syndykowi. Powód nie jest następcą prawnym syndyka, takiego następstwa nie wywołuje bowiem sprzedaż przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym. Powodowi – spółce Dimyat Polska, nie służy żadne roszczenie ani w stosunku do upadłego, ani w stosunku do masy upadłości, nie ma on zatem interesu prawnego w wytoczeniu powództwa. Sąd podkreślił ponadto, iż powód także nie wykazał, że ma interes prawny w ustaleniu, że jest właścicielem wymienionych w pozwie znaków towarowych. Z faktu, że nie tylko pozwany, ale i powód złożyli w Urzędzie Patentowym wnioski o przeniesienie praw z rejestracji tych samych znaków, zdaniem sądu nie wynikało prawo powoda do wytoczenia powództwa o treści żądanej w pozwie. Powództwo w tej materii zostało oddalone.
Wyrok ten, został w drodze apelacji zaskarżony przez powoda – spółkę Dimyat Polska. Sąd Apelacyjny w wyroku z października 2002 r., stwierdził, iż ,,czynności prawne upadłego (będącego spółką) dokonane ze wspólnikiem pod tytułem obciążliwym w ciągu sześciu miesięcy przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości - są w stosunku do masy upadłości bezskuteczne''. Umowy, o które chodziło, zostały zawarte po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości (i przed jej ogłoszeniem).
Na taką, istniejącą z mocy prawa, bezskuteczność w stosunku do masy upadłości Spółki V. Poland umów zawartych w dniu 28 listopada 1997 r. powołała się powódka – spółka Dimyata Polska. Sąd Apelacyjny podkreślił również, iż spółka V. EAD nie domagała się wyłączenia nabytych praw z masy upadłości. Należało zatem ocenić, że umowy z listopada 1997 r. były bezskuteczne wobec masy upadłości, a istniejąca z mocy prawa bezskuteczność oznaczała, że mogła się toczyć egzekucja z przedmiotu objętego taką czynnością. Syndyk zaś umową ze stycznia 1999 r. sprzedał powodowi przedsiębiorstwo upadłej spółki V.Poland, wraz z prawami do znaków towarowych. Analiza przepisów postępowania cywilnego pozwala przyjąć, iż rzeczy i prawa wchodzące w skład sprzedanej masy stały się własnością nabywcy.
Stwierdzając istnienie omawianej bezskuteczności Sąd Apelacyjny, przy zachowaniu toku rozumowania przedstawionego wyżej, doszedł do przekonania, że stronie powodowej przysługują na podstawie umowy zawartej z syndykiem w dniu 15 stycznia 1999 r. prawa do znaków, o które chodzi, w takim zakresie w jakim przysługiwały one upadłemu.
Podsumowując Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok, postanawiając iż, powodowi – spółce Dimyat z mocy umowy zawartej z syndykiem w dniu 15 stycznia 1999 r. przysługują prawa z rejestracji oznaczonych znaków towarowych i prawa ze zgłoszenia znaków towarowych.
