Korzystanie z plików z filmami, książkami, muzyką czy innymi utworami prawa autorskiego pochodzącymi z nielegalnych źródeł od zawsze stanowiło kwestię bardzo kontrowersyjną. W polskim prawie przyjmuje się, że kopiowanie utworów prawa autorskiego możliwe jest w ramach dozwolonego użytku, a więc z zasady do użytku własnego. Takie podejście może jednak ulec zmianie, jak wynika z opinii rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 9 stycznia 2014, w sprawie C-435/12.

Rzecznik generalny wyraził pogląd, że tworzenie kopii na użytek prywatny dotyczy wyłącznie utworów pochodzących ze źródeł legalnych. Stwierdził on, iż w przypadku gdy państwo członkowskie wprowadzi wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny, pozwala on osobom fizycznym posiadającym utwory lub przedmioty chronione przez prawo autorskie i prawa pokrewne na sporządzenie ich kopii na użytek prywatny i do celów ani bezpośrednio, ani pośrednio handlowych. Zwykle wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny musi umożliwiać nabywcy CD z zapisem dźwięku sporządzenie jego zwielokrotnienia, które, na przykład, będzie mógł odsłuchiwać za pomocą przenośnego odtwarzacza cyfrowego. Wyjątek kopii na użytek prywatny narusza w ten sposób monopol zwielokrotniania podmiotów praw autorskich, powodując uszczerbek, na który, jak się poczytuje, wyrażają one zgodę w zamian za godziwą rekompensatę. Rekompensata ta jest postrzegana raczej jako adekwatne odszkodowanie dla podmiotów praw autorskich za szkodę wynikającą ze zwielokrotniania ich utworów oraz przedmiotów objętych ochroną, a nie jako wynagrodzenie. Wyjątek dotyczący kopii na użytek prywatny, jako „wyjątek podlegający rekompensacie”, nakłada wreszcie na państwa członkowskie obowiązek nie tylko ustanowienia godziwej rekompensaty należnej podmiotom praw autorskich, ale też rzeczywistego jej pobierania oczywiście jej dystrybucji między podmiotami praw autorskich.