Zorro to sprytny zamaskowany bohater, którego przygody zostały w kulturze masowej spopularyzowane w serialu z lat 50., a bardziej współcześnie w filmie „Maska Zorro” z 1998 r. Jak się okazało, na alter ego don Diega można było zarobić duże pieniądze, do których dostęp blokował zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy „Zorro”.

Prawa do znaku należały do Zorro Productions Inc., która to spółka twierdziła, że nabyła prawa do oznaczenia „Zorro” jako spadek po autorze opowiadania „Zorro” z 1919 r., Johnstonie McCulley. Licencja na używanie oznaczenia została udzielona między innymi Sony Pictures, która to spółka planowała zrobienie nowego filmu, który łączyłby wątek Zorro z wątkami z filmu „Django Unchained”.

W międzyczasie powstał jednak musical „Z – The Musical of Zorro”, wyprodukowany przez Roberta Cabella, wystawiany również w Polsce. Producent musicalu postanowił unieważnić znak, który wadził mu w wystawianiu przedstawienia. W czerwcu 2015 r. Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), w którym zarejestrowany był znak towarowy, przychylił się w swojej decyzji do roszczeń Cabella.

OHIM uznał, że znak „Zorro” nie ma charakteru odróżniającego dla dużej części zarejestrowanych dla niego towarów i usług. Usunięte spod ochrony zostały między innymi usługi związane z rozrywką . Urząd w swojej decyzji wskazał, że przeciętny konsument widząc znak towarowy „Zorro” uzna, że dana usługa rozrywkowa dotyczyć będzie historii zamaskowanego bohatera, zaś oznaczenie to nie będzie wskazaniem konkretnego producenta czy usługodawcy. Ochrona znaku trwa nadal między innymi dla akcesoriów papierniczych czy owoców.