Skarżąca, Sovena Portugal – Consumer Goods, SA, dokonała w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską dla słownego znaku towarowego FONTOLIVA. Towary, dla których wniesiono o rejestrację, to „oleje i tłuszcze do celów spożywczych; oliwa z oliwek”.
26 listopada 2012 r. spółka Mueloliva, SL, właściciel wyłącznej licencji dotyczącej znaku towarowego, wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego, oparty na wcześniejszym słownym hiszpańskim znaku towarowym FUENOLIVA. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw, stwierdzając istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Skarżąca wniosła odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów. Druga Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie. Porównując kolidujące ze sobą oznaczenia, Izba Odwoławcza wskazała, że obydwa one są dziewięcioliterowymi wyrazami, o wspólnym terminie „oliva”, który sam w sobie ma słabo odróżniający charakter, jako że odsyła on do towarów pochodzących z oliwek lub zawierających oliwę z oliwek. Sprawa trafiła przed Sąd UE, który wydał wyrok 13 grudnia 2016 r.
W toku postępowania skarżąca wskazała, że po przyjęciu zaskarżonej decyzji uświadomiła sobie, iż właściciel wcześniejszego hiszpańskiego znaku towarowego FUENOLIVA nie odnowił rejestracji tego znaku przed przyjęciem zaskarżonej decyzji przez Izbę Odwoławczą. Zdaniem skarżącej ze względu na to, że początkowej rejestracji dokonano w dniu 15 lutego 1975 r., a w prawie hiszpańskim przewidziano ważność rejestracji przez okres dziesięciu lat od daty dokonania zgłoszenia, rejestrację należało odnowić w dniu 15 lutego 2015 r. 2 grudnia 2015 r. w aktualizacji karty dotyczącej spornego znaku towarowego prowadzonej przez Oficina Española de Patentes y Marcas (hiszpański urząd patentów i znaków towarowych) wskazał, że upływ okresu rejestracji znaku stwierdzono w dniu 26 listopada 2015 r.
EUIPO wskazywało, że zaskarżona decyzja została doręczona w dniu 5 listopada 2015 r., czyli przed publikacją w dniu 2 grudnia 2015 r. informacji o wygaśnięciu rejestracji wcześniejszego hiszpańskiego znaku towarowego FUENOLIVA przez hiszpański urząd patentów i znaków towarowych. EUIPO było zdania, że rejestracja znaku towarowego w hiszpańskim urzędzie patentów i znaków towarowych pozostaje ważna do chwili opublikowania informacji o wygaśnięciu (w niniejszym wypadku w dniu 2 grudnia 2015 r.), podczas gdy skarżąca była zdania, że rejestracja hiszpańskiego znaku towarowego przestaje być ważna – wobec braku przedłużenia – po upływie dziesięcioletniego okresu ważności (w niniejszym wypadku w dniu 15 lutego 2015 r.).
Sąd wskazał, iż przy założeniu, że rejestracja wcześniejszego krajowego znaku towarowego FUENOLIVA była nadal ważna w chwili przyjęcia zaskarżonej decyzji, nawet jeśli tylko przez kilka tygodni, niezależnie od kwestii ciężaru dowodu na istnienie tej sytuacji, Izba Odwoławcza mogła jedynie oprzeć się na tym założeniu w celu przyjęcia zaskarżonej decyzji, a Sąd nie może teraz uwzględnić późniejszej sytuacji związanej z wygaśnięciem rejestracji wcześniejszego krajowego znaku towarowego FUENOLIVA ani, co więcej, opierać się na tym wygaśnięciu w celu umorzenia postępowania.
Co więcej, zdaniem Sądu, rzeczywiste używanie wcześniejszego hiszpańskiego znaku towarowego FUENOLIVA w Hiszpanii dla oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia w istotnym okresie nie zostało wykazane przez spółkę Mueloliva z uwagi na nieznaczną ilość towarów, co do których wykazano, że zostały wprowadzone do obrotu z tym znakiem towarowym, a także nieregularny charakter rozpatrywanej sprzedaży w istotnym okresie w odniesieniu do możliwości produkcji oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, jakie posiada wnosząca sprzeciw, oraz właściwości tego produktu spożywczego masowej konsumpcji. W konsekwencji, Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.