Wyświetlenie artykułów z etykietą: EUIPO

Spółka Cinkciarz wygrała spór z Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) toczący się przed Sądem Unii Europejskiej. Początki tej sprawy sięgają roku 2015 kiedy to EUIPO wydało decyzję o odmowie rejestracji znaku towarowego na rzecz spółki Cinkciarz. Zakwestionowany znak zawierał stylizowane symbole Euro i Dolara, czyli € i $ i został zgłoszony dla oprogramowania komputerowego, usług finansowych, w tym wymiany walut, oraz publikacji.

Odmawiając rejestracji EUIPO uznało znak za opisowy i nieposiadający charakteru odróżniającego – żaden z jego elementów składowych nie był wystarczająco charakterystyczny, by całość mogła zostać zapamiętana przez odbiorców jako znak służący do oznaczania towarów i usług.
W toku instancji sprawa dotarła do Sądu Unii Europejskiej, przed którym polska spółka domagała się stwierdzenia nieważności  wspomnianej decyzji EUIPO. Co ciekawe, Sąd w wydanym 8 marca 2018r. orzeczeniu położył nacisk na treść uzasadnienia. Wskazał, że EUIPO był zobowiązany do uzasadnienia decyzji w odniesieniu do każdego z towarów i usług, do których zgłoszono znak towarowy. Wyjątkiem jest sytuacja, w której ta sama podstawa odmowy rejestracji dotyczy kategorii lub grupy towarów lub usług. W takim przypadku EUIPO może dokonać uzasadnienia odnoszącego się do wszystkich towarów i usług, jednak pod warunkiem, że te towary i usługi pozostają ze sobą w bezpośrednim i konkretnym związku, tj. takim, że można uznać je za należące do jednej określonej kategorii.
Zdaniem Sądu Unii Europejskiej, w przedmiotowej sprawie uzasadnienie EUIPO było zbyt ogólne. EUIPO stwierdziło, że wszystkie towary i usługi oznaczane zgłoszonym znakiem towarowym mają związek z wymianą walut. Tymczasem, badając sprawę Sąd zauważył, że znak został zgłoszony do kilkudziesięciu towarów i usług z trzech znacznie różniących się od siebie klas towarowych i nie wszystkie dotyczą wymiany walut. Oznacza to, że orzeczenie EUIPO, w którym podano ten sam powód odmowy dotyczących wszystkich towarów i usług nie jest poprawne.

Dział: Aktualności
piątek, 02 marzec 2018 07:22

Wzór wspólnotowy Jägermeister

W kwietniu 2015 r. Mast-Jägermeister, producent znanego likieru, zgłosił do rejestracji w Europejskim Urzędzie ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) wzór wspólnotowy w postaci kieliszka do wódki. Wzór miał odnosić się do „kielichów” zawartych w klasie siódmej klasyfikacji lokarneńskiej. Kieliszek przedstawiał butelkę likieru Jägermeister.

Badający wzór ekspert EUIPO stwierdził jednak, że nie wiadomo, jaki ma być zakres ochrony zgłoszonego wzoru. W jego ocenie firma powinna złożyć osobne wnioski dla kieliszków i dla butelek. W odpowiedzi Jägermeister oświadczył, że nie zamierzał chronić butelki i poprawił opis wzoru, nadając mu niejasną treść: „kielich do napojów jako oprawa dla butelki, która jest jego częścią”.

EUIPO odmówiło jednak rejestracji. W ocenie Urzędu wprowadzone w opisie zmiany nie eliminowały wcześniejszych wątpliwości i tym samym wniosek nie odpowiadał kryteriom wymaganym dla wniosków o rejestrację wzorów wspólnotowych. Sprawa dotarła do Sądu Unii Europejskiej, który wydał wyrok w lutym 2017 r. Orzeczenie potwierdziło wcześniejsze decyzje EUIPO stwierdzając, że z wniosku nie wynika, czy chroniony ma być kieliszek, butelka, czy ich kombinacja. Zarówno EUIPO, jak i Sąd argumentowały, że sposób reprezentacji nie spełnia kryteriów wymaganych przez przepisy unijne, zgodnie z którymi wzór powinien być opisany w sposób jednoznaczny.

Ostatecznie firma produkująca słynny likier odwołała się do Trybunału Sprawiedliwości UE, który ma rozstrzygnąć, czy zgłoszenie Jägermeister było poprawne. 22 lutego 2018r. Rzeczniczka Generalna Trybunału Sprawiedliwości UE, Julianne Kokott, przekazała Trybunałowi swoją opinię. Podzieliła w niej wcześniejsze poglądy EUIPO i Sądu UE. Stwierdziła m.in., że reprezentacja powinna umożliwiać ustalenie „treści” wzoru, a także ustalenie daty zgłoszenia. Jeżeli reprezentacja nie jest jednoznaczna, nie wiadomo, jaki wzór został zgłoszony. Kokott zaleciła, by TSUE oddalił odwołanie i obciążył Jägermeistera kosztami postępowania.

Dział: Aktualności

We wrześniu 2013 r. belgijska kawiarnia wystąpiła z wnioskiem do Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) o rejestrację unijnego znaku towarowego. Znak składał się z okrągłego logo zawierającego słowa: „Coffee Rocks”, pisane wielkimi literami i pogrubioną czcionką. Element słowny otaczał znajdującą się wewnątrz grafikę – stylizowane na nutę ziarno kawy.

Ten znak nie spodobał się sieci kawiarni Starbucks, która uznała go za podobny do swojego sławnego oznaczenia. Firma złożyła sprzeciw wobec rejestracji. Jednakże EUIPO wydało decyzję, w której nie uwzględniło sprzeciwu, a następnie oddaliło odwołanie od tej decyzji. Zdaniem EUIPO, oba znaki były niepodobne na płaszczyźnie znaczeniowej, różniły się co do elementów odróżniających i dominujących. Urząd stwierdził, że znak kawiarni nie wykazywał nawet niskiego podobieństwa ze znakiem „Starbucks”.

coffee rocks

Starbucks odwołał się od tej ostatniej decyzji do Sądu Unii Europejskiej. Podnosił, że znak „Coffee Rocks” przejmuje ze znaku Starbucks większość elementów graficznych, ich rozkład i zbliżające się ku środkowi okręgi. Zdaniem amerykańskiej sieci słowa „Coffee Rocks” zapisano identyczną czcionką oraz umieszczono w identycznej pozycji, jak w jego znaku. Sąd rozpatrujący sprawę zasadniczo podzielił tę ocenę sprawy. Stwierdził, że w istnieją trzy rodzaje podobieństw wizualnych badanych znaków. Po pierwsze, użycie tych samych kolorów w centralnym, elemencie graficznym znaku. Po drugie, otaczająca znak wstęga oraz zawarcie w niej elementów graficznych. Po trzecie, użycie takiego samego kroju czcionki w elemencie słownym.  Co więcej, w ocenie sądu podobieństwo zachodziło też na płaszczyźnie fonetycznej: wymowa słowa „rocks” zdaniem sądu przypomina wymowę „bucks”. Tym samym Sąd Unii Europejskiej unieważnił decyzję wydaną przez EUIPO w drugiej instancji. To oznacza, że sprzeciw Starbucks co do rejestracji znaku towarowego „Coffee rocks” zostanie rozpoznany ponownie.

Dział: Aktualności
poniedziałek, 08 styczeń 2018 14:51

Znaku towarowego "Sky" nie zarejestrujesz, a "Skylite"?

Sąd Unii Europejskiej potwierdził decyzję Urzędu Patentowego Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) o odmowie rejestracji znaku towarowego „Skylite”. Wniosek złożyła  znana sieć supermarketów Aldi. Zdaniem Sądu UE, znak może powodować ryzyko konfuzji ze znakami towarowymi zgłoszonymi przez nadawcę telewizyjnego Sky.

W wydanym 19 października 2017r. orzeczeniu pięcioosobowy skład sędziowski podtrzymał zapadłe wcześniej w sprawie decyzje Wydziału Sprzeciwów i Izby Odwoławczej EUIPO. Zgodnie z tymi decyzjami wniosek o rejestrację znaków towarowych w klasach 9 i 18 podlegał oddaleniu w całości. Na skutek złożonego przez Aldi odwołania sprawa znalazła się w Sądzie.

Sąd w wyroku przyznał rację Izbie Odwoławczej. Zasadnie bowiem uznała, że wśród anglojęzycznego, właściwego kręgu odbiorców istniało ryzyko konfuzji znaku zgłoszonego ze znakiem wcześniejszym.

Spór o znak „Skylite” rozpoczęło złożenie przez Aldi wniosku o rejestrację tego znaku w klasach 9 i 18 dla towarów takich jak laptopy i torby podróżne. W czerwcu 2013 r. nadawca telewizyjny Sky złożył sprzeciw. Jako podstawę wskazał istnienie wcześniejszych znaków odnoszących się do tych samych klas, w tym słownego znaku unijnego „Sky” EUIPO- 006870992, który został zarejestrowany w 2012 r. Znak ten miał służyć do oznaczania urządzeń elektronicznych i wyrobów skórzanych.

Wydział Sprzeciwów EUIPO, a następnie w październiku 2015 r. Izba Odwoławcza zgodziły się z argumentacją Sky. Odwołując się od tych decyzji Aldi wskazywał, że nie istnieje ryzyko konfuzji pomiędzy znakami, które są tożsame zaledwie w zakresie trzech liter (sky), a ponadto istnieją istotne różnice, które w sposób oczywisty mają większe znaczenie niż ta zbieżność.

Sąd UE stwierdził jednak, że przeciwnie niż twierdzi Aldi, to właśnie „zaledwie” zbieżność elementu słownego „Sky” w obu znakach jest wystarczająca by stwierdzić, że oba znaki są wizualnie podobne co najmniej w przeciętnym stopniu.

Ostatecznie wniosek Aldi został oddalony, a firma obciążona kosztami postępowania.

Dział: Aktualności

W 2014r. Xiaomi, chiński producent smartfonów zgłosił do ochrony w Urzędzie ds. Własności Intelektualnej Unii Europejskiej (EUIPO), znak towarowy „Mi Pad” przeznaczony do oznaczania "urządzeń elektronicznych i usług telekomunikacyjnych".

EUIPO odmówiło rejestracji znaku, w wyniku złożonego przez amerykański koncern Apple sprzeciwu, w konsekwencji czego sprawa trafiła do Sądu Unii Europejskiej.   

Sąd orzekł, że „Mi Pad” nie może być zarejestrowany jako unijny znak towarowy ze względu na wysoki stopień podobieństwa do znaku towarowego „iPad” firmy Apple, mimo że istnieje różnica w wymowie. Apple przedstawił dowód na to, że anglojęzyczni konsumenci mogą wymawiać „Mi Pad” jako "majpad", co brzmi podobnie do „ajpad”.

Sąd stwierdził, podtrzymując argumentację Apple’a, że przeciętni odbiorcy, będąc  zdezorientowani przez podobieństwo tych dwóch nazw, mogą uznać, że tablet firmy Xiaomi jest odmianą iPada czyli tabletu Apple’a.  Sąd uznał, że „Odmienność spornych oznaczeń, wynikająca z obecności dodatkowej litery "m" na początku "Mi Pad", nie jest wystarczająca, aby zrównoważyć wysoki stopień wizualnego i fonetycznego podobieństwa między tymi dwoma znakami.” Tym samym uznał, że istnieje ryzyko, że "właściwy krąg odbiorców uzna, że ​​dane towary i usługi" pochodzą od tego samego przedsiębiorstwa.

Xiaomi nadal ma możliwość odwołania się od tej decyzji do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ale firma nie wskazała jeszcze, czy zamierza to uczynić. Nie skomentowała także  orzeczenia Sądu Unii Europejskiej, wydanego w sprawie.

Dział: Aktualności

Podczas, gdy negocjacje w sprawie Brexitu wciąż trwają, Komisja Europejska przygotowała zawiadomienie dla właścicieli znaków towarowych, dotyczące sytuacji, w której porozumienie między Wielką Brytanią i Unią Europejską nie doszłoby do skutku. Ogłoszenie, które kontrasygnował także Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), zostało wydane we wtorek, 5 grudnia. "Z zastrzeżeniem wszelkich postanowień przejściowych, które mogą być zawarte w ewentualnych umowach o wypowiedzeniu, począwszy od daty wycofania z Unii, przepisy unijne dotyczące Znaków Towarowych Unii Europejskiej (EUTM) i Wzorów Wspólnotowych nie będą już miały zastosowania do Wielkiej Brytanii" oznajmiono.

W zawiadomieniu wyjaśniono, że każdy wniosek o rejestrację znaku towarowego Unii Europejskiej lub wzoru wspólnotowego, będący w trakcie rozpatrywania przez EUIPO przed datą wycofania Wielkiej Brytanii z Unii, nie będzie, od tego momentu, obejmować terytorium Wielkiej Brytanii. Wszelkie prawa przyznane przez EUIPO w dniu wypowiedzenia lub później obejmą jedynie 27 państw członkowskich", wyjaśniono. W komunikacie wskazano także, że ze względu na znaczną niepewność, w szczególności w odniesieniu do treści ewentualnej umowy o wycofaniu Wielkiej Brytanii z Unii, zarówno posiadacze praw, jak i zgłaszający muszą odpowiednio zabezpieczyć swoje interesy jeżeli chcą, by ochrona ich praw była skuteczna na terenie Wielkiej Brytanii.

Głos w sprawie praw własności intelektualnej w związku z Brexitem zabrał Marques, europejska organizacja reprezentująca interesy właścicieli znaków towarowych, która wyraziła poważne obawy z uwagi na brak uzgodnień negocjacyjnych, obejmujących zasady postępowania w tym zakresie. Niepokój jest duży, jako że główne instytucje doradzające w sprawie rozwiązania kwestii własności intelektualnej dot. Brexitu, tj. EUIPO i UKIPO (Urząd Patentowy Wielkiej Brytanii), same nie uzgodniły kluczowych kwestii, które powinny być przedmiotem negocjacji. Zdaniem Marques  najważniejsze jest to, by zagwarantować, że ​​Brexit nie spowoduje utraty istniejących praw własności intelektualnej oraz że ​​firmy nie będą musiały ponosić nieprzewidzianych wcześniej kosztów utrzymania istniejących praw.

Dział: Aktualności
piątek, 29 wrzesień 2017 09:46

Świąteczne znaki towarowe

Lato oddala się od nas coraz większymi krokami, a jego miejsce zajmuje jesień. Nie ma co się jednak smucić, ponieważ ta ostatnia również oferuje mnóstwo sposobów na ciekawe spędzanie wolnego czasu. Przykładowo, pod koniec października można przygotować przebierane przyjęcie z okazji Halloween. Choć nie jest to rdzennie polska tradycja, może stanowić miłą okazję do spotkania się z przyjaciółmi i wysilenia fantazji, żeby wymyślić śmieszne lub straszne przebranie. Czy nazwę święta, taką jak właśnie Halloween, można jednak zastrzec jako znak towarowy?

Na pierwszy rzut oka odpowiedź na to pytanie wydawałaby się negatywna. Takie nazwy należą przecież niejako „do wszystkich”. Okazuje się jednak, że rejestracja znaku „Halloween” czy „Walentynki” jest możliwa. Przykładowo, w Urzędzie unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) istnieje całkiem sporo rejestracji, które mają w sobie nawy konkretnych świąt. W bazie EUIPO można znaleźć choćby znak „Halloween” zarejestrowany dla perfum i kosmetyków, „Halloween Express” dla ubrań czy „Happy Halloween” dla kawy i herbaty.

Jak każdy znak towarowy, takie oznaczenie musi jednak spełniać wszystkie kryteria niezbędne do rejestracji. Nie może on być więc opisowy i zbyt podobny do wcześniej już zarejestrowanych oznaczeń. W EUIPO zarejestrowane są również znaki nawiązujące do innych świąt, jak Walentynki czy nawet Boże Narodzenie. Jak widać, święta można skomercjalizować nie tylko za pomocą reklam i nagonki na kupowanie jedzenia i prezentów, ale też całkiem dosłownie, rejestrując znak towarowy.

Dział: Aktualności
poniedziałek, 18 wrzesień 2017 12:00

Palisz Marlboro czy Brexity?

Zgłoszenia znaków towarowych związane z jakimś ważnym wydarzeniem wcale nie są rzadkością. W urzędach zajmujących się rejestracją znaków towarowych w różnych państwach gościły już między innymi takie zgłoszenia, jak hasło „JE SUIS CHARLIE” po zamachu na paryską redakcję czasopisma „Charlie Hebdo” czy „MH17” - oznaczenie pasażerskiego lotu linii Malaysia Airlines, zestrzelonego 17 lipca 2014 r. nad Ukrainą. Tego typu zgłoszenia, często żerujące na ludzkiej tragedii, zazwyczaj skutkują zdecydowaną odmową odpowiednich urzędów. Jednak Izba Odwoławcza Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) uznała niedawno, że ​​bezwzględne podstawy odmowy rejestracji jednego ze zgłoszonych znaków „BREXIT” nie występują. Jest to oczywiście nawiązanie do postulowanego w odbytym w czerwcu 2016 r. referendum wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Brytyjska spółka Brexit Drinks Ltd. zgłosiła znak między innymi dla suplementów żywnościowych, napojów energetycznych, produktów browarniczych i papierosów.

Ekspert EUIPO pierwotnie nie zgodził się na rejestrację oznaczenia, uzasadniając to zarówno charakterem opisowym, jak i obraźliwością znaku. Zdaniem eksperta, termin „BREXIT” stanowi motto wycofania Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej, a nie wskaźnik pochodzenia handlowego w odniesieniu do zgłoszonych towarów. Ponadto urzędnik utrzymywał, że znak ten miałby obraźliwy wpływ na wrażliwość przeciętnego europejskiego konsumenta, a zwłaszcza na 48% obywatelu Wielkiej Brytanii, którzy głosowali za pozostaniem w UE.

Po zaskarżeniu decyzji przez zgłaszającego Izba Odwoławcza EUIPO orzekła jednak, że nie można odmówić rejestracji takiego znaku towarowego. Wskazała ona, że ​​zasady moralne, które mogą uniemożliwić rejestrację danego oznaczenia nie mają nic wspólnego ze złym smakiem, dobrym obyczajem lub ochroną osobistych uczuć. Zdaniem Izby, nazwa „BREXIT” uosabia suwerenną decyzję polityczną, podjętą zgodnie z Traktatem z Lizbony i wymaganiami konstytucyjnymi Zjednoczonego Królestwa i nie ma żadnych moralnych konotacji. 

Dział: Aktualności
czwartek, 14 wrzesień 2017 11:47

Porto z portu

27 października 2006 r. spółka Bruichladdich Distillery Co. Ltd dokonała w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego PORT CHARLOTTE, m. in. dla napojów alkoholowych. Znak został zarejestrowany. 7 kwietnia 2011 r. Instituto dos Vinhos do Douro e do Porto IP złożył wniosek o unieważnienie prawa do znaku towarowego w zakresie alkoholi. W odpowiedzi na wniosek o unieważnienie prawa do znaku towarowego Bruichladdich ograniczył wykaz towarów w tym zakresie do whisky. Na poparcie wniosku o unieważnienie powołano się na nazwy pochodzenia „Porto” i „Port”, które są chronione we wszystkich państwach członkowskich. Wydział Unieważnień oddalił wniosek o unieważnienie prawa do znaku, od czego jednak złożono odwołanie. Sprawa finalnie trafiła przed Sąd UE, a potem – przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Ten ostatni w połowie września 2017 r. wydał w sprawie wyrok.

W postępowaniu Izba Odwoławcza wskazała, że powołane oznaczenia geograficzne są chronione wyłącznie dla win, a zatem dla towarów, które nie są identyczne z towarem zwanym „whisky” ‒ ani podobne do niego ‒ a mianowicie napojem spirytusowym o innych właściwościach i poziomie zawartości alkoholu, który nie spełnia wymogów specyfikacji dla wina.

 Skarżący utrzymywał, że Sąd popełnił błąd uznając w zaskarżonym wyroku, że podstawowym znaczeniem wyrazu „port” w różnych językach europejskich – w tym angielskim i portugalskim – jest oznaczenie portu, a mianowicie miejsca znajdującego się na brzegu morza lub rzeki. W języku portugalskim nie istnieje bowiem słowo „port”, ponieważ wyrazem używanym do oznaczenia portu jest „porto”. W języku tym słowo „port” stanowi tylko jedną spośród wielu innych form chronionej nazwy pochodzenia „Porto”.

Trybunał przypomniał, że nazwy pochodzenia stanowią uprawnienia wynikające z prawa własności przemysłowej i handlowej. Przepisy mające do nich zastosowanie chronią uprawnionych przed bezpodstawnym używaniem tych nazw przez osoby trzecie, pragnące czerpać korzyści z renomy, którą się one cieszą. Przepisy te mają na celu zagwarantowanie, aby produkt oznaczony daną nazwą pochodził z określonej strefy geograficznej oraz charakteryzował się pewnymi szczególnymi cechami. Oznaczenia te często cieszą się wielkim uznaniem w oczach konsumentów, stanowiąc dla producentów spełniających kryteria ich używania istotny sposób przywiązania do siebie klientów. Renoma oznaczeń pochodzenia stanowi wykładnik ich wizerunku w oczach konsumentów. Wizerunek ten zależy zasadniczo od szczególnych cech oraz bardziej ogólnie od jakości produktu. To właśnie ta ostatnia określa w sposób decydujący wizerunek produktu. W odbiorze konsumenta związek między renomą producentów a jakością produktów zależy między innymi od przekonania, że produkty sprzedawane pod określoną nazwą pochodzenia są autentyczne.

Nazwa pochodzenia „Porto” objęta jest zaś wyraźnie własnym zakresem stosowania, zważywszy, że chodzi tu o oznaczenie geograficzne, z którego korzysta rodzaj wina, które zostało zarejestrowane i jest chronione na mocy rozporządzenia. O ile rozporządzenie nr 1234/2007 nie sprzeciwia się zasadniczo ochronie na podstawie prawa krajowego „prostego oznaczenia pochodzenia geograficznego”, czyli nazwy, w przypadku której nie istnieje bezpośredni związek między z jednej strony określoną jakością, renomą lub inną właściwością produktu, a z drugiej strony specyficznym miejscem jego pochodzenia geograficznego, o tyle inaczej jest w przypadku, gdy tak jak w niniejszej sprawie spór dotyczy nazwy pochodzenia przyznanej winu, która objęta jest zakresem stosowania rzeczonego rozporządzenia. Skarga została oddalona w całości. 

Dział: Aktualności
środa, 19 lipiec 2017 11:55

Sprawa lorda Byrona

23 stycznia 2012 r. skarżący, Nelson Alfonso Egüed, dokonał w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego w postaci oznaczenia graficznego z pejzażem, wizerunkiem lorda Byrona oraz elementem słownym BYRON, dla win i napojów alkoholowych. 21 czerwca 2012 r. amerykańska spółka Jackson Family Farms LLC wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku, oparty na wcześniejszym niezarejestrowanym znaku towarowym BYRON, używanym w obrocie handlowym do oznaczania win. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw. Skarżący odwołał się od tej decyzji, jednak odwołanie zostało oddalone. Izba Odwoławcza stwierdziła, że przedstawione przez Jackson Family Farms dowody wystarczyły do wykazania, że niezarejestrowany znak towarowy BYRON był używany w obrocie handlowym oraz że używanie to miało w Zjednoczonym Królestwie zasięg większy niż lokalny. Spór zakończył się przed Sądem UE, który wydał wyrok 18 lipca 2017 r.

Skarżący podnosił zarzut odnoszący się do jednej z trzech przesłanek stanowiących „klasyczną triadę” czynu niedozwolonego polegającego na bezprawnym używaniu nazwy, czyli „goodwill”. W niniejszej sprawie badanie Sądu musiało w konsekwencji ograniczyć się do kwestii, czy Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji prawidłowo stwierdziła, że prawo Zjednoczonego Królestwa hipotetycznie upoważniało wnoszącego sprzeciw do zakazania używania późniejszego znaku towarowego przed sądami Zjednoczonego Królestwa w ramach powództwa opartego na bezprawnym używaniu nazwy.

Z ustawy brytyjskiej w sprawie znaków towarowych wynika, że wnoszący sprzeciw musi wykazać spełnienie trzech przesłanek, a mianowicie, po pierwsze, zdobycia przez niezarejestrowany znak towarowy lub dane oznaczenie „goodwill” (czyli zdolności przyciągania klientów), po drugie, mylącego przedstawienia późniejszego znaku towarowego przez jego właściciela i po trzecie, szkody wyrządzonej owej „goodwill”. Izba Odwoławcza uznała, że przedstawione przez Jackson Family Farms dowody, rozpatrywane łącznie, wykazywały, iż spółka ta w rozpatrywanej dacie prowadziła poważną działalność handlową w zakresie win sprzedawanych pod znakiem towarowym BYRON, a zatem że została dowiedziona „goodwill”. Sąd UE zgodził się z ocena Izby Odwoławczej i oddalił skargę.

Dział: Aktualności