5 maja 2010 r. spółka Westermann dokonała w EUIPO zgłoszenia słowno-graficznego unijnego znaku towarowego „bambino LUK”, między innymi dla gier i kart. 14 września 2010 r. spółka Diset wniosła sprzeciw wobec rejestracji spornego znaku towarowego. Sprzeciw został oparty na wcześniejszym graficznym unijnym znaku towarowym „bambino”.
25 maja 2012 r. Wydział Sprzeciwów EUIPO częściowo uwzględnił sprzeciw. Stwierdził on, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Spółka Westermann wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji. Druga Izba Odwoławcza EUIPO częściowo uwzględniła skargę, zezwalając na rejestrację w części spornego znaku towarowego. Sprawa finalnie trafiła przed Trybunał Sprawiedliwości, który wydał wyrok 26 października 2016 r.
Spółka Westermann podniosła dwa zarzuty dotyczące naruszenia prawa do bycia wysłuchanym i prawa do rzetelnego procesu. Twierdziła, że Sąd UE naruszył prawo oraz przeinaczył okoliczności faktyczne, uwzględniając – w ramach rozpatrywania zasadności oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych, dokonanej w spornej decyzji przez Drugą Izbę Odwoławczą EUIPO – wcześniejszy znak towarowy, na którym oparto sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego przez spółkę Westermann znaku towarowego, mimo że prawo do tego wcześniejszego znaku towarowego wygasło i nie wywoływało zatem skutków w dacie wniesienia przez nią skargi w pierwszej instancji. Spółka Westermann była zdania, że Sąd powinien był przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez Drugą Izbę Odwoławczą EUIPO w celu dokonania oceny sprzeciwu w oparciu o znaki towarowe Diset inne niż wspomniany wcześniejszy znak towarowy.
Trybunał wskazał, że gdyby przyjąć, że Sąd powinien uwzględnić decyzję EUIPO, w której stwierdzono wygaśnięcie prawa do wcześniejszego znaku towarowego, na którym oparto sprzeciw – mimo że to wygaśnięcie nastąpiło w dacie późniejszej od daty przyjęcia decyzji Izby Odwoławczej EUIPO, w której stwierdzono zasadność sprzeciwu – byłoby to niezgodne z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, zgodnie z którym Sąd nie może stwierdzić nieważności lub dokonać zmiany takiej decyzji z uwagi na podstawy, które zaistniały po jej wydaniu.
W ramach rozpatrywania zasadności dokonanej w spornej decyzji przez Drugą Izbę Odwoławczą EUIPO oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych Sąd nie naruszył prawa, ponieważ w dacie, w której przyjęto tę decyzję, wcześniejszy znak towarowy – na którym oparto sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego przez spółkę Westermann znaku towarowego – wywoływał skutki określone w rozporządzeniu o znaku unijnym.