Z wyrokami sądów stykamy się dość często, czy to w doniesieniach prasowych, czy też czasem w praktyce. Nie wszyscy jednak wiedzą, które części wyroku nas obowiązują.

23 sierpnia 2006 r. Lidl Stiftung & Co. KG dokonał w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego „WESTERN GOLD”, dla alkoholi wysokoprocentowych, zwłaszcza whisky.

14 marca 2007 r. Wesergold Getränkeindustrie GmbH & Co. KG, w której prawa wstąpiła riha WeserGold Getränke GmbH & Co., wniosła sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego, oparty na rozmaitych wcześniejszych znakach towarowych, w tym na znakach „WeserGold”, „Wesergold” czy „WESERGOLD” zarejestrowanych głównie dla produktów spożywczych i soków. 11 czerwca 2009 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw i odrzucił zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego.

Lidl odwołał się od sprzeciwu i jego odwołanie zostało w 2010 r. uznane. Izba Odwoławcza OHIM uznała, że towary takie jak „alkohole wysokoprocentowe, zwłaszcza whisky” nie były podobne do oznaczonych wcześniejszymi znakami towarowymi towarów w postaci napojów bezalkoholowych czy produktów żywnościowych. Właściciel znaków „Wesergold”miał jednak problem z twierdzeniami przedstawionymi przez Sąd UE, w związku z czym finalnie sprawa trafiła przed Trybunał Sprawiedliwości UE.

Trybunał wskazał, że skoro Sąd stwierdził, że kolidujące ze sobą oznaczenia nie są podobne, to skarżąca spółka nie może podważać analizy podobieństwa między kolidującymi ze sobą oznaczeniami dokonanej w wyroku Sądu i wyniku, do jakiego Sąd ten doszedł, która to analiza i wynik nie zostały w żaden sposób zakwestionowane w wyroku wydanym w postępowaniu odwoławczym. Nawet jeśli w sentencji wyroku wydanego w postępowaniu odwoławczym orzeczono bowiem, że wyrok Sądu zostaje uchylony bez określenia zakresu tego uchylenia, nie stoi to na przeszkodzie temu, by sentencję wyroku wydanego w postępowaniu odwoławczym odczytywać w odniesieniu do uzasadnienia zawartego we wspomnianym wyroku.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w celu dostosowania się do wyroku i jego pełnego wykonania instytucja jest bowiem zobowiązana przestrzegać nie tylko sentencji wyroku, lecz również uzasadnienia, które do niej doprowadziło i które stanowi jej niezbędny filar, w tym znaczeniu, że jest ono nieodzowne do określenia dokładnego znaczenia tego, co sąd orzekł w sentencji. To właśnie uzasadnienie wskazuje, po pierwsze, konkretny przepis uznany za niezgodny z prawem, a po drugie, przedstawia szczegółowe względy, z powodu których orzeczono w sentencji niezgodność z prawem i które zainteresowana instytucja powinna uwzględnić, zastępując akt, którego nieważność została stwierdzona.