Chronione oznaczenie geograficzne to oznaczenie, którym mogą się poszczycić produkty spożywcze wysokiej klasy, wytwarzane w konkretnym regionie. Teraz o to zaszczytne miano walczy Lublin dla swojego flagowego wypieku. Cebularz lubelski to okrągły placek z pszennego ciasta, z pokrojoną w kostkę cebulą wymieszaną z makiem na górze. Początkowo był to tradycyjny wypiek żydowski, ale później recepturę przejęli też inni piekarze.
Lublin wykorzystywał cebularz do promocji w 2011 r., kiedy plakaty z dziewczyną jedzącą pszenny placek pojawiły w największych polskich miastach. Obecnie Komisja Europejska musi zdecydować, czy nadać cebularzowi lubelskiemu oznaczenie geograficzne, którym obecnie może się pochwalić 36 innych polskich produktów. Specjalnymi względami cieszą się już między innymi poznański rogal świętomarciński, obwarzanek krakowski czy śląski kołocz.
Jeżeli dostaną zaszczytny tytuł, cebularze będą musiały być wytwarzane zgodnie z konkretnie określonym przepisem. Po przyznaniu oznaczenia, aby dbać o jakość produktów pod nim oferowanych, cebularzy nie będzie można piec w dowolnej piekarni. Jeżeli dany producent będzie chciał wypiekać cebularze lubelskie, na początku będzie musiał zgłosić tego chęć w urzędzie marszałkowskim.
Minimalnie raz w roku zarejestrowanego producenta odwiedzi też kontrola, która zbada, czy wypiek sprzedawany pod nazwą „cebularz lubelski” rzeczywiście spełnia wszystkie zastrzeżone dla niego normy. Obecnie bowiem pod tą nazwą można znaleźć na przykład placki z cebulą i żółtym serem, wypiekane również przy użyciu sztucznych spulchniaczy, co nie będzie możliwe w przypadku prawdziwych cebularzy. Piekarnie będą musiały przestrzegać też odpowiedniej wielkości pszennego placka, którego średnica ma wynosić od 5 do 15 cm.
Nazwy i receptury produktów regionalnych zastrzegane są zazwyczaj w celu promocji danego regionu, z którego pochodzą, a także w trosce o często wielowiekowe, tradycyjne przepisy. Produkty opatrzone chronionym oznaczeniem geograficznym mają bowiem wysoką jakość i muszą być wytwarzane w specyficzny sposób, co decyduje o ich walorach smakowych.