Urząd Patentowy RP decyzją z czerwca 2004 roku udzielił uprawnionemu M. B. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Kratka kominkowa wentylacyjna".
W lipcu 2014 roku polska spółka z o. o. wniosła o unieważnienie prawa z rejestracji w/w wzoru przemysłowego podnosząc, iż nie posiada on cech nowości i indywidualnego charakteru. Jako dowód na owe okoliczności wnioskodawca przedłożył m.in. wcześniejsze aniżeli data zgłoszenia publikacje ukazujące tożsame kratki, jak również podniósł, że sporny wzór opiera się na powszechnym wzorze i nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia. Dodatkowo, spółka wskazała, iż interes prawny wywodzi z faktu prowadzenia działalności gospodarczej i rozpoczęciu importu oraz sprzedaży kratek tożsamych z wzorem uprawnionego.
W odpowiedzi na wniosek, uprawniony wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu zakwestionował interes prawny wnioskodawcy, gdyż jego zdaniem sporne prawo nie koliduje z działalnością gospodarczą wnioskodawcy. Ponadto, przedstawione dowody nie zawierały postaci zamontowanej kratki kominkowej, jak również zdjęcia nie zawierają daty przez co nie można określić kiedy zostały zrobione.
Decyzją z listopada 2016 roku Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "Kratka kominkowa wentylacyjna". W uzasadnieniu wskazano, iż wnioskodawca posiada interes prawny w niniejszej sprawie, albowiem jest rzeczywistym konkurentem uprawnionego na rynku w zakresie kratek kominkowych przez co sporne prawo ogranicza jego swobodę prowadzenia działalności gospodarczej. Kolejno, organ stwierdził, że zakres swobody twórczej przy projektowaniu kratek kominkowych wentylacyjnych jest szeroki, podobnie jak możliwość zdobienia i ukształtowania elementów, które są widoczne po zamontowaniu kratki. Zdaniem Urzędu Patentowego wnioskodawca poprzez przedłożone dowody udowodnił, iż sporny wzór przemysłowy został upubliczniony przed datą jego zgłoszenia. Przeciwstawne wzory wywołują zatem takie samo ogólne wrażenie co sporny wzór. Pomimo tego, że dowody nie były opatrzone datą pewną to korespondowały z zeznaniami świadków oraz innymi dowodami (m.in. umowami). Dodatkowo, organ wskazał, iż porównując bezpośrednio przeciwstawne wzory stwierdzić należy, że brak jest pomiędzy nimi dostrzegalnych różnic co potwierdza brak indywidualnego charakteru oraz fakt, że sporny wzór nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia na zorientowanym użytkowniku.
Uprawniony nie zgadzając się z wydanym rozstrzygnięciem zaskarżył decyzję organu do WSA w Warszawie zarzucając jej naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy oraz przepisów prawa materialnego. W rezultacie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości. W uzasadnieniu ponownie zakwestionowano interes prawny wnioskodawcy w oparciu o odpis KRS i wskazany tam przedmiot działalności. Ponadto, zdaniem skarżącego organ nie ocenił wszystkich odmian spornego wzoru przemysłowego, jak również błędnie ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Ponadto, ocena zakresu swobody twórczej była zbyt daleko idąca i w rezultacie błędna.
W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając sprawę wskazał, iż "w orzecznictwie sądowym nie budzi wątpliwości teza, iż źródłem interesu prawnego w sprawach z zakresu własności przemysłowej mogą być nawet ogólne normy prawne kreujące prawo do prowadzenia działalności gospodarczej (art. 20 i art. 22 Konstytucji RP, art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, a wcześniej art. 5 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej) - (dr Andrzej Kisielewicz "Interes prawny w sprawach własności przemysłowej" - materiał przygotowany na konferencje pn. Wzory w praktyce Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i Urzędu Patentowego RP. Wzory w orzecznictwie Unii Europejskiej i Polski, Warszawa 8-9 listopada 2006 r., wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2007 r., sygn. VI SA/Wa 1944/06 z dnia 20 marca 2007 r. sygn. VI SA/Wa 1998/06 z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. VI SA/Wa 635/07 z dnia 29 sierpnia 2006 r. sygn. VI SA/Wa 867/06)". Tym samym, uprawnionym do wniesienia o unieważnienie wzoru przemysłowego jest podmiot, któremu sporny wzór przemysłowy przeszkadza w działalności gospodarczej. Wobec powyższego, rzeczywista działalność wnioskodawcy uzasadnia jego interes prawny w niniejszej sprawie, co zostało potwierdzone w toku sprawy.
Odnosząc się zaś do spornego wzoru przemysłowego, sąd wskazał, iż charakteryzuje się on tym, że płyta czołowa kratki ma kształt prostokąta lub kwadratu o zaokrąglonych krawędziach i jest połączona w sposób nierozłączny z bokami mocującymi. Zdaniem sądu należy podzielić stanowisko Urzędu Patentowego RP, iż sporny wzór nie spełniał cechy indywidualnego charakteru i cechy nowości, gdyż jest on podobny do udostępnionego wcześniej tożsamego wzoru. Ocenie podlega cała postać wytworu, a nie poszczególne elementy, w związku z czym przeciwstawne wzory należy uznać za podobne, bowiem nie wywołują odmiennego ogólnego wrażenia na zorientowanym użytkowniku. Tym samym, organ w sposób prawidłowy dokonał pełnej oceny materiału dowodowego i tym samym podobieństwa przeciwstawnych wzorów. Także za prawidłowe uznać należało twierdzenia organu projektant wzoru może dowolnie zmieniać kształt kratki poprzez stosowanie różnych wzorów samej kratki jaki różnego rodzaju materiałów.
Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że sporny wzór nie różni się od ujawnionych w materiale dowodowym kratek kominkowych wentylacyjnych, wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2018 roku (VIII SA/Wa 929/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.