Przykładami kolorów zarejestrowanych jako znaki towarowe są: czerwony dla podeszwy szpilek zarejestrowany na rzecz marki Louboutin, jasnoniebieski dla pudeł na biżuterię zarejestrowany na rzecz marki Tiffany, brązowy dla samochodów dostawczych i uniformów kurierskich zarejestrowany na rzecz firmy kurierskiej UPS, czy też magenta dla usług telekomunikacyjnych zarejestrowany na rzecz T-Mobile.

Kłopot jednak w tym, że zasadniczo konsumenci nie mają w zwyczaju wnioskowania o pochodzeniu towarów i usług na podstawie koloru tych towarów, jeżeli nie towarzyszą tym kolorom inne elementy. A to oznacza, że zwykle kolory nie mają zdolności odróżniającej i nie mogą być znakiem towarowym. Tylko w wyjątkowych przypadkach będzie inaczej, wtedy gdy znak w postaci koloru jest wyjątkowo niezwykły i uderzający w odniesienie do konkretnych towarów (np. czarny kolor dla mleka). Kolor może uzyskać także tzw. „wtórną zdolność odróżniającą”. Z taką sytuacją mamy do czynienia, gdy kolor sam w sobie nie spełnia kryteriów uzyskania ochrony jako znak towarowy, jednak w wyniku jego długotrwałego używania wraz z danym towarem czy usługą, odbiorcy zaczęli odróżniać pochodzenie towaru lub usługi za pomocą tego właśnie koloru. W takim przypadku kolor może zostać zarejestrowany jako znak towarowy.

Jak wykazać nabycie wtórnej zdolności odróżniającej? Np. przedstawiając dużą liczbę materiałów reklamowych, w których uwidoczniono znak, czy też badania rynku, z których wynika, że znaczna część docelowej grupy odbiorców towarów kojarzy dany kolor z producentem tych towarów. Jeśli jednak pewne kolory lub ich kombinacje są powszechnie stosowane w odniesieniu do określonego rodzaju towaru lub usługi, kolor/kolory nie nabiorą wtórnej zdolności odróżniającej. Przykładem mogą być tutaj płatki śniadaniowe Cheerios, których producent nie uzyskał ochrony dla koloru żółtego dla płatków zbożowych, mimo oznaczania swoich płatków tym kolorem od 1945 roku. Kolor żółty był bowiem powszechnie stosowany do tych produktów i odbiorcy nie kojarzyli go wyłącznie z producentem Cheerios. 

Jak w przypadku wszystkich znaków towarowych, także i kolor, by uzyskać ochronę, nie może wskazywać na jakość, wartość, właściwości towaru czy usług. Kolor jako znak towarowy nie może także być pochodną funkcji danego towaru. Przykładowo odmówiono udzielenia ochrony następującym kolorom: czarnemu dla butelek do napojów, ponieważ kolor czarny powstrzymuje światło; czerwonemu dla filtra w latarce, ponieważ filtr w tym kolorze pełni rolę ostrzegawczą i bezpieczeństwa; żółtemu i pomarańczowemu dla budek telefonicznych, ponieważ te kolory zwiększają widoczność budek dla pieszych i kierowców.

Problemem może też być właściwe zdefiniowanie koloru. Powszechnie używa się w tym celu popularnego na świecie systemu identyfikacji kolorów Pantone, na który składa się tysiąc sto czternaście precyzyjnie określonych kolorów. System umożliwia zarejestrowanie jako koloru jego dokładnego odcienia, jak również ustalenie zakresu ochrony znaku w postaci koloru.

Mówiąc o ochronie kolorów jako znaków towarowych warto też wspomnieć o znakach, które nie są jedynie kolorem, lecz kolor stanowi ich element. Rejestracja znaku w określonym kolorze zasadniczo wydaje się nieopłacalna. Zwykle korzystniejsze jest dla właściciela zarejestrowanie znaku bez określania koloru. W ten sposób właściciel uzyska szeroką ochronę, rozciągającą się na używanie znaku w dowolnym kolorze oraz możliwość zakazywania posługiwania się znakiem przez inne osoby, niezależnie od tego, w jakim kolorze używają one znaku. Z drugiej strony w stosunku do niektórych towarów i usług znak, który nie jest kolorowy nie będzie miał zdolności odróżniającej. W takich przypadkach zgłoszenie znaku w kolorze będzie stanowiło o zdolności znaku do rejestracji. Dodanie koloru może ostatecznie zwiększać też rozpoznawalność marki.

Warto przed rozpoczęciem używania koloru dla oznaczania towarów i usług zasięgnąć porady specjalisty w dziedzinie znaków towarowych, np. rzecznika patentowego. Może bowiem okazać się, że kolor nie posiada zdolności odróżniającej. W takim przypadku rzecznik wskaże kroki, które należy podjąć, by znak uzyskał wtórną zdolność odróżniającą oraz sposób dokumentacji uzyskania takiej zdolności. Może on także przeprowadzić szczegółowe badanie, w którym ustali, czy istnieją już znaki w postaci koloru identycznego lub podobnego, zarejestrowane dla towarów lub usług identycznych lub podobnych. Jeżeli badanie wykaże istnienie takich wcześniejszych znaków, ich właściciele będą mogli sprzeciwić się rejestracji nowego znaku.