piątek, 29 lipiec 2016 12:27

Zbyt duży wybór

Napisał

W ramach sporu między amerykańską spółką Brite Strike Technologies Inc. a Brite Strike Technologies SA z siedzibą w Luksemburgu, został złożony wniosek dotyczący wniesionego przez Brite Strike Technologies Inc. pozwu o unieważnienie prawa do znaku towarowego stanowiącego własność Brite Strike Technologies SA. W sprawie tego wniosku 14 lipca 2016 r. wydał wyrok Trybunał Sprawiedliwości UE.

Brite Strike Technologies SA jest spółką, która należy do sieci dystrybucji rozwijanych przez amerykańską spółkę Brite Strike Technologies Inc. produktów oświetlenia taktycznego. 4 lutego 2010 r. Brite Strike Technologies SA dokonała zgłoszenia oznaczenia słownego „Brite Strike” w celu jego rejestracji jako znaku towarowego Beneluksu. Tamtejszy urząd dokonał tej rejestracji. 21 września 2012 r. Brite Strike Technologies Inc. wniosła przeciwko Brite Strike Technologies SA pozew o stwierdzenie nieważności prawa do wspomnianego znaku towarowego. Zdaniem Brite Strike Technologies Inc., rejestrując sporny znak towarowy, Brite Strike Technologies SA działała w złej wierze. Wiedząc, że oznaczenie słowne „Brite Strike” jest używane przez Brite Strike Technologies Inc. w państwach Beneluksu, Brite Strike Technologies SA dokonała rejestracji tego oznaczenia jako znaku towarowego Beneluksu jedynie w celu uzyskania wyłącznego prawa używania tego oznaczenia i uniemożliwienia w ten sposób Brite Strike Technologies Inc. dalszego używania wspomnianego oznaczenia w Beneluksie. Sąd rozpatrujący sprawę zadał Trybunałowi pytanie, jakimi przepisami należy objąć spór.

W wyroku Trybunał wskazał, że spór taki jak ten między Brite Strike Technologies Inc. a Brite Strike Technologies SA może być objęty zarówno zakresem stosowania Konwencji państw Beneluksu w sprawie własności intelektualnej (BVIE), jak i zakresem stosowania unijnego rozporządzenia nr 44/2001. Po pierwsze, spór ten dotyczy bowiem ważności rejestracji znaku towarowego Beneluksu i powinien być rozstrzygnięty na podstawie BVIE. Po drugie, ze wskazania spraw, których przedmiotem jest rejestracja lub ważność znaków towarowych, wzorów i modeli w rozporządzeniu nr 44/2001 wynika, że ważność rejestracji znaków towarowych stanowi część wskazanych w tym rozporządzeniu „spraw cywilnych i handlowych”.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w miarę wprowadzania przepisów wspólnych państwa członkowskie nie są już uprawnione do zawierania porozumień międzynarodowych dotyczących tych przepisów. To ograniczenie obowiązuje także w odniesieniu do zawierania przez państwa członkowskie umów między nimi. W świetle pierwszeństwa przysługującego co do zasady prawu Unii w stosunku do konwencji zawartych między państwami, zawieranie między nimi konwencji odnoszących się do przepisów wspólnych Unii jest bowiem w zasadzie zabronione. BVIE jest umową zawartą między Królestwem Belgii, Wielkim Księstwem Luksemburga i Królestwem Niderlandów w ramach ich związku regionalnego – Beneluksu. Należy zatem dokonywać wykładni art. 71 rozporządzenia nr 44/2001 w świetle art. 350 TFUE, który stanowi, że prawo Unii nie wyklucza istnienia lub powstania tego związku regionalnego, w zakresie, w jakim cele tego związku nie są osiągnięte w wyniku zastosowania prawa Unii.

Zdaniem Trybunału, rozporządzenie nr 44/nie stoi na przeszkodzie temu, aby Królestwo Belgii, Wielkie Księstwo Luksemburga i Królestwo Niderlandów utrzymały w mocy – w drodze odstępstwa – przepis jurysdykcyjny odnoszący się do sporów dotyczących znaków towarowych lub wzorów Beneluksu.

Czytany 1737 razy