18 listopada 1999 r. skarżąca, spółka Tronios Group International BV, złożyła w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „SkyTec”, między innymi dla urządzeń do odbioru, nagrywania, transmisji, przetwarzania i reprodukcji sygnałów elektrycznych i elektromagnetycznych. Znak został zarejestrowany, a prawo do niego przedłużone w 2009 r.

23 marca 2007 r. spółka British Sky Broadcasting Group plc, poprzednik prawny interwenienta, spółki Sky plc, złożyła wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do kwestionowanego znaku towarowego. Skarżąca przedstawiła jednak dowody używania kwestionowanego znaku towarowego. Decyzją z 11 lipca 2008 r. Wydział Unieważnień orzekł, że kwestionowany znak towarowy był rzeczywiście używany i oddalił wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku. Decyzja stała się prawomocna.

21 marca 2012 r. BSkyB wniosła o unieważnienie prawa do kwestionowanego znaku towarowego. W uzasadnieniu wniosku powołała się w szczególności na wcześniejszy słowny unijny znak towarowy „SKY”, zarejestrowany 24 września 1998 r. Tym razem Wydział Unieważnień uwzględnił wniosek, jednak decyzja ta została zmieniona przez Izbę Odwoławczą. Sprawa finalnie trafiła przed Sąd Unii Europejskiej, który 20 kwietnia 2016 r. wydał wyrok.

W orzeczeniu sąd wskazał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, aby termin utraty roszczenia w wyniku tolerowania używania późniejszego znaku towarowego identycznego ze znakiem wcześniejszym lub łudząco do niego podobnego mógł rozpocząć swój bieg, konieczne jest spełnienie czterech przesłanek. Po pierwsze, późniejszy znak towarowy musi być zarejestrowany, po drugie, zgłaszając go do rejestracji, jego właściciel powinien działać w dobrej wierze, po trzecie, znak musi być używany w państwie członkowskim, w którym chroniony jest znak wcześniejszy i wreszcie po czwarte, właściciel wcześniejszego znaku towarowego musi wiedzieć o fakcie używania późniejszego znaku towarowego po uzyskaniu rejestracji.

Sąd podkreślił też, że możliwe jest ukaranie brakiem pozytywnego rozpatrzenia ich wniosku właścicieli wcześniejszych znaków towarowych, którzy z pełną świadomością przez kolejne pięć lat tolerowali używanie późniejszego unijnego znaku towarowego, poprzez pozbawienie ich możliwości domagania się unieważnienia prawa do takiego znaku lub sprzeciwienia się takiemu używaniu. Ma to na celu zrównoważenie interesów właściciela znaku towarowego w zachowaniu podstawowej funkcji znaku z interesami innych uczestników obrotu gospodarczego co do możliwości dysponowania oznaczeniami mogącymi określać ich towary i usługi. Wspomniany cel zakłada, dla zagwarantowania podstawowej funkcji znaku, że właściciel wcześniejszego znaku towarowego powinien być w stanie sprzeciwić się używaniu późniejszego znaku towarowego identycznego z jego własnym. Dopiero bowiem z chwilą, gdy właściciel wcześniejszego znaku towarowego dowie się o używaniu późniejszego unijnego znaku towarowego, może on uznać, że nie godzi się na tolerowanie tego używania i sprzeciwić się mu bądź domagać się unieważnienia prawa do późniejszego znaku towarowego. Dopiero więc z tą chwilą termin utraty roszczenia w wyniku tolerowania używania rozpoczyna swój bieg.

Skarga została oddalona.